Sprawa C-601/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 10 października 2012 r. w sprawie T-150/09 Ningbo Yonghong Fasteners przeciwko Radzie wniesione w dniu 20 grudnia 2012 r. przez Ningbo Yonghong Fasteners Co. Ltd.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.71.8/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 marca 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 10 października 2012 r. w sprawie T-150/09 Ningbo Yonghong Fasteners przeciwko Radzie wniesione w dniu 20 grudnia 2012 r. przez Ningbo Yonghong Fasteners Co. Ltd

(Sprawa C-601/12 P)

(2013/C 71/14)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Ningbo Yonghong Fasteners Co. Ltd (przedstawiciele: F. Graafsma, J. Cornelis, advocaten)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska, European Industrial Fasteners Institute AISBL (EIFI)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

– uchylenie wyroku Sądu z dnia 10 października 2012 r. w sprawie T-150/09 Ningbo Yonghong Fasteners Co., Ltd. przeciwko Radzie, w którym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009⁽¹⁾ z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej;

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, w zakresie w jakim dotyczy wnoszącego odwołanie, oraz

– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania odwoławczego oraz kosztami postępowania przed Sądem w sprawie T-150/09.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnosi, że wnioski Sądu dotyczące pierwszego zarzutu podniesionego przed Sądem naruszają prawo w wielu aspektach oraz wypaczają środki dowodowe. Wnoszący odwołanie twierdzi zatem, że należy uchylić zaskarżony wyrok. Ponadto wnoszący odwołanie podnosi, że okoliczności faktyczne podniesione na poparcie pierwszego zarzutu zostały wykazane w wystarczającym stopniu, tak że Trybunał może orzekać w przedmiocie tego zarzuty. Wnoszący odwołanie kwestionuje wyłącznie wnioski Sądu dotyczące (początkowego) pierwszego zarzutu na podstawie trzech zarzutów odwołania.

Po pierwsze, poprzez wprowadzenie kryterium "jedynej prawdopodobnej hipotezy", z uwagi na które termin trzech miesięcy ustanowiony w art. 2 ust. 7 lit. c) akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96⁽²⁾ z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (zwanego dalej "rozporządzeniem podstawowym") nie znajduje rzekomo zastosowania, w zaskarżonym wyroku ten trzymiesięczny termin został pozbawiony znaczenia. W rezultacie, w zaskarżonym wyroku dokonano wykładni art. 2 ust. 7 lit. c) akapit drugi rozporządzenia podstawowego w niedopuszczalny z prawnego punktu widzenia sposób, gdyż sąd nie może dokonać wykładni powodującej, że całe przepisy lub ich fragmenty stają się zbędne lub niepotrzebne.

Po drugie, badając skutki prawne nie zachowania terminu proceduralnego, w zaskarżonym wyroku zastosowano błędne kryterium, nakładając w związku z tym nieuzasadniony ciężar dowodu na wnoszącego odwołanie. Gdyby w zaskarżonym wyroku zastosowano odpowiednie kryterium, jak zostało ono określone przez Trybunał w poprzednich sprawach, uznano by, że nie zachowanie terminu proceduralnego uzasadniało stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia.

Wreszcie, Sąd przyjmując te wnioski wypaczył przedstawione mu środki dowodowe.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 29, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 56, s. 1.