Sprawa C-600/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 14 września 2016 r. w sprawie T-207/15, National Iranian Tanker Company/Rada, wniesione w dniu 24 listopada 2016 r. przez National Iranian Tanker Company.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.30.28

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 stycznia 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 14 września 2016 r. w sprawie T-207/ 15, National Iranian Tanker Company/Rada, wniesione w dniu 24 listopada 2016 r. przez National Iranian Tanker Company

(Sprawa C-600/16 P)

Język postępowania: angielski

(2017/C 030/33)

(Dz.U.UE C z dnia 30 stycznia 2017 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: National Iranian Tanker Company (przedstawiciele: T. de la Mare, QC, M. Lester, QC, J. Pobjoy, barristers, R. Chandrasekera, S. Ashley, C. Murphy, solicitors)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 14 września 2016 r. w sprawie T-207/15, National Iranian Tanker Company/Rada;

- uwzględnienie żądań przedstawionych przez wnoszącego odwołanie w toku postępowania przed Sądem, a w szczególności:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2015/236 z dnia 12 lutego 2015 r. ¹  i rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/230 z dnia 12 lutego 2015 r. ² , w zakresie, w jakim akty te mają zastosowanie do wnoszącego odwołanie;

- tytułem ewentualnym, stwierdzenie, że zarówno art. 20 ust. 1 lit. c) decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. ³  (ze zmianami), jak i art. 23 ust. 2 lit. d) rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. ⁴  (ze zmianami), nie mają zastosowania w zakresie, w jakim dotyczą wnoszącego odwołanie, ze względu na niezgodność z prawem tych przepisów; oraz

- obciążenie Rady kosztami postępowania odwoławczego oraz postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnoszący odwołanie podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, w którym wnoszący odwołanie utrzymuje, że Rada popełniła błąd poprzez stwierdzenie, że decyzja Rady (WPZiB) 2015/236 z dnia 12 lutego 2015 r. i rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/230 z dnia 12 lutego 2015 r. nie naruszają zasad powagi rzeczy osądzonej, pewności prawa, uzasadnionych oczekiwań oraz prawomocności lub prawa do skutecznego środka prawnego, które to prawo zostało ustanowione w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2. Zarzut drugi, w którym wnoszący odwołanie twierdzi, że Sąd popełnił błąd poprzez stwierdzenie, że wobec wnoszącego odwołanie zostały spełnione kryteria umieszczenia w wykazie.

3. Zarzut trzeci, w którym wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd błędnie stwierdził, iż ingerencja w prawa podstawowe wnoszącego odwołanie była proporcjonalna.

4. Zarzut czwarty, w którym skarżący twierdzi, że Sąd popełnił błąd poprzez oddalenie podniesionego przez wnoszącego odwołanie tytułem ewentualnym argumentu, iż szeroka wykładnia kryterium umieszczenia w wykazie spowoduje, że kryterium to będzie nieproporcjonalne.

¹ Decyzja Rady (WPZiB) 2015/236 z dnia 12 lutego 2015 r. zmieniająca decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 39, s. 18).

² Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/230 z dnia 12 lutego 2015 r. dotyczące wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 39, s. 3).

³ 2010/413/WPZiB: Decyzja Rady z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylająca wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39).

⁴ Rozporządzenie Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1).