Sprawa C-60/12: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrchní soud v Praze (Republika Czeska) w dniu 7 lutego 2012 r. - Marián Baláž.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.109.7/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 kwietnia 2012 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrchní soud v Praze (Republika Czeska) w dniu 7 lutego 2012 r. - Marián Baláž

(Sprawa C-60/12)

(2012/C 109/13)

Język postępowania: czeski

(Dz.U.UE C z dnia 14 kwietnia 2012 r.)

Sąd krajowy

Vrchní soud v Praze

Strona w postępowaniu przed sądem krajowym

Apelujący: Marián Baláž

Pytania prejudycjalne

1) Czy wyrażenie "sąd właściwy także w sprawach karnych", zawarte w art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym⁽¹⁾ (zwanej dalej "decyzją ramową") należy interpretować jako autonomiczne pojęcie prawa Unii Europejskiej?

2)

a) W wypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, jakie ogólne przesłanki powinien spełniać sąd państwa, który może z inicjatywy osoby zainteresowanej rozpatrzyć jej sprawę w odniesieniu do orzeczenia wydanego przez organ niesądowy (organ administracyjny), aby móc uznać ten sąd za "sąd właściwy także w sprawach karnych" w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej?

b) Czy austriacki Unabhängiger Verwaltungssenat (sąd administracyjny) może zostać uznany za "sąd właściwy także w sprawach karnych" w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej?

c) W wypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy wyrażenie "sąd właściwy także w sprawach karnych" w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej powinno być interpretowane przez właściwy organ państwa wykonującego zgodnie z prawem państwa wydającego w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej, czy też zgodnie z prawem państwa wykonującego?

3) Czy "możliwość skierowania sprawy do rozstrzygnięcia" przez "sąd właściwy także w sprawach karnych" w rozumieniu art. 1 lit. a) pkt iii) decyzji ramowej występuje także w sytuacji, gdy osoba zainteresowana nie może bezpośrednio skierować sprawy do rozstrzygnięcia przez "sąd właściwy także w sprawach karnych", lecz musi najpierw zaskarżyć orzeczenie organu niesądowego (organu administracyjnego), przy czym wniesienie środka zaskarżenia skutkuje utratą skuteczności przez to orzeczenie oraz wszczęciem zwyczajnego postępowania przed tym samym organem, a jedynie orzeczenie wydane w takim zwyczajnym postępowaniu może zostać zaskarżone do "sądu właściwego także w sprawach karnych"?

Czy w celu stwierdzenia, że występuje "możliwość skierowania sprawy do rozstrzygnięcia" niezbędne jest ustalenie, czy środek zaskarżenia rozpoznawany przez "sąd właściwy także w sprawach karnych" jest środkiem odwoławczym (środkiem zaskarżenia orzeczenia nieostatecznego) czy też nadzwyczajym środkiem zaskarżenia (środkiem zaskarżenia orzeczenia prawomocnego), a także czy "sąd właściwy także w sprawach karnych", rozpoznając taki środek zaskarżenia, jest właściwy do badania zarówno okoliczności faktycznych, jak i prawnych?

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 76, s. 16.