Sprawa C-598/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n° 1de Jerez de la Frontera (Hiszpania) w dniu 16 listopada 2015 r. - Banco Santander, S.A./Cristobalina Sánchez López.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.38.32

Akt nieoceniany

Wersja od: 1 lutego 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n^o 1de Jerez de la Frontera (Hiszpania) w dniu 16 listopada 2015 r. - Banco Santander, S.A./ Cristobalina Sánchez López

(Sprawa C-598/15)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 038/45)

(Dz.U.UE C z dnia 1 lutego 2016 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia de Jerez de la Frontera

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Banco Santander, S.A.

Strona pozwana: Cristobalina Sánchez López

Pytania prejudycjalne

1) Czy jest sprzeczne z wymienionymi przepisami dyrektywy (art. 3 ust. 1 i 2, art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13/ EWG) ¹ i jej celami uregulowanie takie jak uregulowanie krajowe, które ustanawia postępowanie takie jak postępowanie w trybie art. 250 ust. 1 pkt 7 Ley de Enjuiciamiento Civil (kodeksu postępowania cywilnego), w którym sąd ma obowiązek wydania wyroku nakazującego wydanie lokalu mieszkalnego, do którego była prowadzona egzekucja, osobie, której lokal ten został przyznany w pozasądowym postępowaniu egzekucyjnym, w którym to postępowaniu, zgodnie z obowiązującym systemem uregulowanym w art. 129 Ley Hipotecaria (ustawy o hipotece) w brzmieniu nadanym ustawą 1/2000 z dnia 8 stycznia 2000 r. i w art. 234-236-0 Reglamento Hipotecario (rozporządzenia w sprawie hipoteki) w brzmieniu nadanym dekretem królewskim 290/1992, nie było możliwości ani przeprowadzenia z urzędu kontroli sądowej nieuczciwych warunków umownych, ani skutecznego sprzeciwu dłużnika na takiej podstawie, czy to w ramach egzekucji pozasądowej, czy to w ramach odrębnego procesu sądowego?

2) Czy jest sprzeczne z wymienionymi przepisami dyrektywy i jej celami uregulowanie takie jak przepis przejściowy 5 z ustawy 1/2013, który zezwala na zawieszenie przez notariusza pozasądowego postępowania egzekucyjnego dotyczącego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką, które było wszczęte w chwili wejścia w życie ustawy 1/2013, jedynie wówczas gdy konsument wykaże, że zaskarżył nieuczciwy charakter któregoś z warunków umowy o kredyt hipoteczny stanowiącego podstawę sprzedaży pozasądowej lub określającego kwotę wymagalną, i to o ile to odrębne żądanie zostało wniesione przez konsumenta w terminie jednego miesiąca od opublikowania ustawy 1/2013, mimo braku osobistego doręczenia konsumentowi informacji o tym terminie oraz zanim nastąpi przyznanie własności przez notariusza?

3) Czy wymienione przepisy dyrektywy, jej cel oraz obowiązek, jaki nakłada ona na sąd krajowy, polegający na badaniu z urzędu nieuczciwych warunków umownych w umowach konsumenckich bez potrzeby złożenia stosownego wniosku przez konsumenta, należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one sądowi krajowemu, w postępowaniu takim jak to ustanowione w art. 250 ust. 1 pkt 7 kodeksu postępowania cywilnego lub w procedurze "sprzedaży pozasądowej" uregulowanej w art. 129 ustawy o hipotece, na niestosowanie prawa krajowego, kiedy nie pozwala ono na kontrolę sądową z urzędu, zważywszy na jasność przepisów dyrektywy i utrwalone stanowisko Trybunału Sprawiedliwości w przedmiocie ciążącego na sądach krajowych obowiązku badania z urzędu istnienia nieuczciwych warunków umownych w sporach dotyczących umów konsumenckich?

4) Czy jest sprzeczne z wymienionymi przepisami dyrektywy i jej celami uregulowanie krajowe takie jak art. 129 ustawy o hipotece w brzmieniu nadanym ustawą 1/2013, który jako jedyny skuteczny środek ochrony praw konsumentów usankcjonowanych w dyrektywie i w odniesieniu do pozasądowych postępowań egzekucyjnych dotyczących wierzytelności zabezpieczonych hipoteką przewiduje zwykłe uprawnienie notariusza do pouczenia o istnieniu nieuczciwych warunków umownych; lub możliwość, że dłużnik będący konsumentem, przeciwko któremu prowadzona jest egzekucja pozasądowa, założy sprawę w odrębnym postępowaniu sądowym zanim notariusz przyzna nieruchomość, z której była prowadzona egzekucja?

5) Czy jest sprzeczne z wymienionymi przepisami dyrektywy i jej celami uregulowanie krajowe takie jak art. 129 ustawy o hipotece w brzmieniu nadanym ustawą 1/2000 z dnia 8 stycznia 2000 r. i art. 234-236-0 rozporządzenia w sprawie hipoteki w brzmieniu nadanym dekretem królewskim 290/1992, które ustanawia pozasądowe postępowanie egzekucyjne w odniesieniu do kredytów hipotecznych zawartych między przedsiębiorcami a konsumentami, w którym nie istnieje jakakolwiek możliwość badania przez sąd z urzędu nieuczciwych warunków umownych?

¹ Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. L 95, s. 29)