Sprawa C-595/10 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 30 września 2010 r. w sprawie T-85/09, Yassin Abdullah Kadi przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 16 grudnia 2010 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.72.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 marca 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 30 września 2010 r. w sprawie T-85/09, Yassin Abdullah Kadi przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 16 grudnia 2010 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

(Sprawa C-595/10 P)

(2011/C 72/17)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: E. Jenkinson, pełnomocnik, D. Beard i M. Wood, barristers.)

Druga strona postępowania: Yassin Abdullah Kadi, Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej, Republika Francuska

Żądania wnoszącego odwołanie

– o uchylenie orzeczenia Sądu Unii Europejskiej w sprawie T-85/09 w całości;

– o oddalenie żądania Yassina Abdullaha Kadiego mającego na celu stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji nr 881/2002⁽¹⁾ w zakresie, w jakim go dotyczy;

– o obciążenie Yassina Abdullaha Kadiego kosztami poniesionymi przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w trakcie postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem strony wnoszącej odwołanie konkluzja Sądu Unii Europejskiej, zgodnie z którą właściwe jest zapewnienie pełnej kontroli zgodności z prawem środków przyjętych przez Unię Europejską w celu wiernego wdrożenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych jest sprzeczna z brzmieniem traktatów UE i orzecznictwem jej sądów. Jest też sprzeczna z historią i celem UE, w szczególności rozwojem jej kompetencji w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.

Karta Narodów Zjednoczonych nakłada obowiązek przestrzegania zobowiązań przez jej państwa członkowskie. Zobowiązania te mają pierwszeństwo przed zobowiązaniami mogącymi wynikać z jakiejkolwiek innej umowy międzynarodowej. Wśród zobowiązań tych figurują również te, które zostały nałożone rezolucjami Rady Bezpieczeństwa w celu zwalczania międzynarodowego terroryzmu.

Co się tyczy w szczególności art. 3 ust. 5 i art. 21 traktatu UE oraz art. 351 TFUE, ciążący na państwach członkowskich obowiązek zastosowania się do decyzji Rady Bezpieczeństwa przeważa nad każdym innym obowiązkiem mogądcym powstań na podstawie traktatów UE.

Unia Europejska powinna więc uważać się za związaną treścią Karty Narodów Zjednoczonych i decyzjami Rady Bezpieczeństwa podjętymi na jej podstawie.

Okoliczność, że sądy Unii zapewniają pełną kontrolę zgodności z prawem środków UE w celu wdrożenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych jest nie do pogodzenia z ich wiążącym skutkiem.

W zakresie w jakim kontrola środków UE w celu wiernego wdrożenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych może być właściwa, sądy Unii powinny należycie brać pod uwagę charakter i cel Karty Narodów Zjednoczonych, a także rolę Rady Bezpieczeństwa jako głównego organu, którego zadaniem jest ochrona pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego. Z uwagi na charakter Rady Bezpieczeństwa i wagę spełnianej przez nią funkcji, mając na względzie utworzenie i funkcjonowanie biura rzecznika, a także biorąc pod uwagę streszczone uzasadnienie doręczonone Yassinowi Abdullahowi Kadiemu, nie należy stwierdzać nieważności rozporządzenia nr 881/2002 w zakresie, w jakim go dotyczy

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 139, s. 9