Sprawa C-591/10: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 14 grudnia 2010 r. - Littlewoods Retail Ltd i in. przeciwko Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs.
Dz.U.UE.C.2011.89.6
Akt nienormatywny(Sprawa C-591/10)
(2011/C 89/12)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)
Sąd krajowy
High Court of Justice (Chancery Division)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Littlewoods Retail Ltd i in.
Strona pozwana: Her Majesty's Commissioners of Revenue and Customs
Pytania prejudycjalne
1) Czy w sytuacji, w której podatnik nadpłacił podatek VAT pobrany przez państwo członkowskie w sposób niezgodny z wymogami przepisów UE dotyczących podatku VAT, ustanowiony przez państwo członkowskie środek zaradczy jest zgodny z prawem UE, jeżeli środek ten przewiduje jedynie, że zwrotowi podlegają a) nadpłacone kwoty główne oraz b) odsetki proste od tych kwot, zgodnie z uregulowaniami krajowymi takimi jak art. 78 Value Added Tax Act 1994?
2) Jeśli nie, to czy prawo UE wymaga, aby środek zaradczy ustanowiony przez państwo członkowskie przewidywał a) zwrot nadpłaconych należności głównych oraz b) zapłatę odsetek składanych, jako miernika wartości użytkowej, jaką nadpłacone kwoty stanowią dla państwa członkowskiego, lub utraty wartości użytkowej środków pieniężnych, jaka nastąpiła po stronie podatnika?
3) W razie udzielenia odpowiedzi przeczących na pytanie pierwsze i drugie, jakie postanowienia - w odniesieniu do wartości użytkowej nadpłaty lub odsetek - obejmować winien, oprócz postanowienia przewidującego zwrot nadpłaconych należności głównych, środek zaradczy, którego przyjęcia przez państwo członkowskie wymaga prawo UE?
4) W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, czy wynikająca z prawa UE zasada skuteczności wymaga, aby państwo członkowskie odstąpiło od stosowania ustanowionych w prawie krajowym ograniczeń (takich jak art. 78 i 80 Value Added Tax Act 1994) w odniesieniu do wszelkich krajowych roszczeń lub środków prawnych, które w przeciwnym razie przysługiwałyby podatnikowi w celu wyegzekwowania przyznanego przez porządek prawny UE prawa, ustanowionego przez Trybunał Sprawiedliwości w odpowiedziach na pierwsze trzy pytania, czy też wystarczy, że sąd krajowy odstąpi od stosowania takich ograniczeń jedynie w odniesieniu do jednego z takich krajowych roszczeń lub środków prawnych? Jakimi innymi zasadami winien kierować się sąd w celu urzeczywistnienia tego prawa przyznanego przez porządek prawny UE, tak aby postępować zgodnie z przewidzianą w prawie UE zasadą skuteczności?