Sprawa C-59/08: Copad SA V. Christian Dior couture SA, Vincent Gladel, syndyk w postępowaniu upadłościowym dotyczącym majątku spółki Société industrielle lingerie (SIL), Société industrielle lingerie (SIL) (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2009.141.16/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-59/08)(1)
(Dyrektywa 89/104/EWG - Prawo znaków towarowych - Wyczerpanie praw właściciela znaku - Umowa licencyjna - Sprzedaż towarów opatrzonych znakiem towarowym z naruszeniem postanowienia umowy licencyjnej zakazującego niektórych form sprzedaży - Brak zgody właściciela znaku towarowego - Sprzedaż dyskontom - Naruszenie renomy znaku towarowego)
(2009/C 141/25)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 20 czerwca 2009 r.)
Sąd krajowy
Cour de cassation
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Copad SA
Strona pozwana: Christian Dior couture SA, Vincent Gladel, syndyk w postępowaniu upadłościowym dotyczącym majątku spółki Société industrielle lingerie (SIL), Société industrielle lingerie (SIL)
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour de cassation (Francja) - Wykładnia art. 5, 7 i 8 ust. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1) - Pojęcie wyczerpania praw właściciela znaku towarowego - Sprzedaż przez licencjobiorcę towarów opatrzonych znakiem towarowym z naruszeniem postanowień umowy licencyjnej zakazujących niektórych form sprzedaży - Sprzedaż hurtownikom i dyskontom - Uszczerbek dla prestiżu znaku towarowego - Brak zgody właściciela znaku towarowego
Sentencja
1) Artykuł 8 ust. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, w brzmieniu zmienionym przez porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że właściciel znaku towarowego może powoływać się na prawa do tego znaku wobec licencjobiorcy naruszającego postanowienie umowy licencyjnej zakazujące, z powodów dotyczących prestiżu znaku, sprzedaży dyskontom towarów takich jak rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, pod warunkiem że zostanie wykazane, iż naruszenie to, z uwagi na okoliczności właściwe danej sprawie, negatywnie wpływa na prezencję i wizerunek prestiżu, nadające tym towarom aurę luksusu.
2) Artykuł 7 ust. 1 dyrektywy 89/104, w brzmieniu zmienionym przez porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, należy interpretować w ten sposób, że wprowadzenie przez licencjobiorcę towarów opatrzonych danym znakiem towarowym do obrotu z naruszeniem jednego z postanowień umowy licencyjnej nastąpiło bez zgody właściciela tego znaku, jeżeli zostanie wykazane, że to postanowienie umowne odpowiada jednemu z postanowień wymienionych w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy.
3) W przypadku gdy wprowadzenie przez licencjobiorcę towarów prestiżowych do obrotu z naruszeniem jednego z postanowień umowy licencyjnej należy jednak uznać za dokonane za zgodą właściciela, ten ostatni może powoływać się na to postanowienie umowne w celu sprzeciwienia się dalszemu obrotowi tymi towarami na podstawie art. 7 ust. 2 dyrektywy 89/104, w brzmieniu zmienionym przez porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, tylko wówczas, gdy na podstawie okoliczności właściwych danej sprawie zostanie wykazane, że dalszy obrót tymi towarami będzie stanowił działanie na szkodę renomy znaku towarowego.
______
(1) Dz.U. C 92 z 12.4.2008.