Sprawa C-579/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 6 listopada 2015 r. - Openbaar Ministerie/Daniel Adam Popławski.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.27.14

Akt nieoceniany

Wersja od: 25 stycznia 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam (Niderlandy) w dniu 6 listopada 2015 r. - Openbaar Ministerie/Daniel Adam Popławski

(Sprawa C-579/15)

Język postępowania: niderlandzki

(2016/C 027/18)

(Dz.U.UE C z dnia 25 stycznia 2016 r.)

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca: Openbaar Ministerie

Strona przeciwna: Daniel Adam Popławski

Pytania prejudycjalne

1) Czy państwo członkowskie może dokonać transpozycji art. 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW ¹ do swego prawa krajowego w ten sposób, że

- organ sądowy wykonujący nakaz jest zobowiązany bez wahania odmówić wydania w celu wykonania kary osoby, która jest obywatelem państwa członkowskiego wykonującego nakaz lub w tym państwie stale przebywa,

- odmowa ta oznacza ipso iure gotowość do przejęcia wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej temu obywatelowi lub rezydentowi,

- ale orzeczenie o przejęciu wykonania kary zostaje przyjęte dopiero po odmowie wydania w celu wykonania kary, a decyzja pozytywna zależy od (1) podstawy w konwencji obowiązującej między państwem członkowskim wystawiającym nakaz a państwem członkowskim wykonującym nakaz, (2) warunków ustanowionych w tej konwencji i (3) współdziałania państwa członkowskiego wystawiającego nakaz poprzez np. złożenie odpowiedniego wniosku,

tak iż istnieje ryzyko, że państwo członkowskie wykonujące nakaz po odmowie wydania w celu wykonania kary nie będzie mogło przejąć wykonania, przy czym ryzyko to nie ma wpływu na obowiązek odmowy wydania w celu wykonania kary?

2) W przypadku udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej

a) Czy sąd krajowy może stosować bezpośrednio przepisy decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, chociaż zgodnie z art. 9 protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych skutki prawne tej decyzji ramowej po wejściu w życie traktatu z Lizbony zostają utrzymane do czasu jej uchylenia, unieważnienia lub zmiany?

b) W razie odpowiedzi twierdzącej: Czy art. 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW jest wystarczająco dokładny i bezwarunkowy, by mógł być stosowany przez sąd krajowy?

3) Jeżeli na pytania pierwsze i drugie lit. b) zostanie udzielona odpowiedź przecząca: Czy państwo członkowskie, którego prawo krajowe dla przejęcia wykonania zagranicznej kary pozbawienia wolności wymaga podstawy w odpowiedniej konwencji, może dokonać transpozycji art. 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW do swego prawa krajowego w ten sposób, że art. 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW sam stanowi wymaganą podstawę w konwencji, aby uniknąć ryzyka bezkarności związanego z krajowym wymogiem podstawy w konwencji (zob. pytanie pierwsze)?

4) Jeżeli na pytania pierwsze i drugie lit. b) zostanie udzielona odpowiedź przecząca: Czy państwo członkowskie może dokonać transpozycji art. 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW do swego prawa krajowego w ten sposób, że dla odmowy wydania w celu wykonania kary osoby stale przebywającej w państwie członkowskim wykonującym nakaz, będącej obywatelem innego państwa członkowskiego, ustanawia warunek, by państwo członkowskie wykonujące nakaz miało jurysdykcję w odniesieniu do czynów wskazanych w europejskim nakazie aresztowania i by nie występowały faktyczne przeszkody dla (ewentualnego) ścigania karnego w państwie członkowskim wykonującym nakaz osoby stale tam przebywającej z powodu tych czynów (takie jak odmowa państwa członkowskiego wystawiającego nakaz, by przekazać państwu członkowskiemu wykonującemu nakaz akta sprawy karnej), podczas gdy nie ustanawia ono takiego warunku dla odmowy wydania w celu wykonania kary obywatela państwa członkowskiego wykonującego nakaz?

¹ Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1)