Sprawa C-574/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 września 2017 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.382.35

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 listopada 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska, wniesione w dniu 28 września 2017 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-574/17 P)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 382/43)

(Dz.U.UE C z dnia 13 listopada 2017 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Caeiros i B.-R. Killmann, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Combaro SA

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi o:

- uchylenie wyroku Sądu (druga izba) z dnia 19 lipca 2017 r. w sprawie T-752/14, Combaro SA/Komisja Europejska;

- oddalenie skargi Combaro SA jako bezzasadnej;

- obciążenie Combaro SA kosztami postępowania w obydwu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi co następuje:

1. Sąd dokonał błędnej kwalifikacji prawnej okoliczności stanu faktycznego w odniesieniu do występowania szczególnych okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego ¹ .

Sąd zakłada po stronie Komisji naruszenie ciążących na niej obowiązków, przy czym z jednej strony Sąd przyznaje Komisji kompetencje, których ona nie posiada, a z drugiej strony wymaga by wykonywała ona kompetencje, które nie wnoszą już nic więcej do wyjaśnienia stanu faktycznego. Komisja nie naruszyła jednak ciążących na niej obowiązków, tak iż nie zachodzą szczególne okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

2. Sąd przeinaczył materiał dowodowy mający wykazać wystąpienie szczególnych okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

Wbrew aktom sprawy Sąd stwierdził, że podpisy na miarodajnych dla oceny świadectwach przewozowych były podpisami pana R. i że Łotwa nie posłużyła się oryginalnymi stemplami urzędów celnych Jelgava i Bauska. Gdyby Sąd dokonał prawidłowej oceny przedstawionych dowodów, musiałby dojść do wniosku, że Komisja zbadała stan faktyczny w kwestii przywozu tkanin lnianych w dostatecznym stopniu i mógłby prawidłowo przyjąć, że nie zachodzą szczególne okoliczności w rozumieniu art. 239 kodeksu celnego.

3. Sąd dokonał błędnej wykładni art. 239 kodeksu celnego w odniesieniu do wystąpienia szczególnych okoliczności.

Sąd zaniechał rzeczywistego przeciwstawienia rzeczonego naruszenia przez Komisję ciążących na niej obowiązków interesom importera, który posługiwał się niewłaściwymi świadectwami przewozowymi. W związku z tym Sąd zastosował art. 239 kodeksu celnego w sposób nieprawidłowy, ponieważ w rozważanym przypadku większe znaczenie przypada interesom Unii związanym z przestrzeganiem przepisów celnych aniżeli interesom importera.

4. Sąd dokonał błędnej wykładni art. 239 kodeksu celnego w odniesieniu do oczywistego niedbalstwa Combaro SA.

Sąd niesłusznie wymagał by Komisji wykazała świadome naruszenie reguł pochodzenia obowiązujących importera. Prawidłowe zastosowanie zasad dotyczących ciężaru dowodu przez Sąd oznaczałoby, że Sąd musiałby uznać, iż już powzięcie wątpliwości, które rozsądek nakazywałby powziąć, jest wystarczające by spowodować postanie po stronie importera obowiązku pozyskania - przynajmniej od jego eksporterów - informacji użytecznych z punktu widzenia dokonywanych czynności celnych.

¹ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny, Dz.U. L 302, s. 1.