Sprawa C-573/14: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides v. Mostafa Lounani (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.104.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 kwietnia 2017 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 31 stycznia 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État - Belgia) - Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides/Mostafa Lounani

(Sprawa C-573/14) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Azyl - Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów statusu uchodźców - Artykuł 12 ust. 2 lit. c) i art. 12 ust. 3 - Wykluczenie z możliwości uzyskania statusu uchodźcy - Pojęcie "czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych" - Zakres - Członek kierownictwa organizacji terrorystycznej - Skazanie za uczestnictwo w działaniach grupy terrorystycznej - Ocena indywidualna]

Język postępowania: francuski

(2017/C 104/18)

(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Strona przeciwna: Mostafa Lounani

Sentencja

1) Artykuł 12 ust. 2 lit. c) dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osób, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony należy interpretować w ten sposób, że skazanie osoby wnioskującej o udzielenie międzynarodowej ochrony za jedno z przestępstw terrorystycznych, o których mowa w art. 1 ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu nie jest niezbędną przesłanką powołania się na przewidzianą w tym przepisie podstawę wykluczenia z możliwości uzyskania statusu uchodźcy.

2) Artykuł 12 ust. 2 lit. c) oraz art. 12 ust. 3 dyrektywy 2004/83 należy interpretować w ten sposób, że czyny polegające na uczestnictwie w działaniach grupy terrorystycznej, takie jak czyny, za które skazana została strona przeciwna w postępowaniu głównym, mogą uzasadniać zastosowanie wykluczenia z możliwości uzyskania statusu uchodźcy, nawet jeżeli zainteresowana osoba ani nie popełniła, ani nie usiłowała popełnić, ani też nie groziła popełnieniem aktów terrorystycznych. Na potrzeby dokonania indywidualnej oceny okoliczności faktycznych pozwalających na ustalenie, czy istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że dana osoba jest winna czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji Narodów Zjednoczonych, podżegała do popełniania takich czynów lub inny sposób uczestniczyła w ich popełnianiu, okoliczność, że osoba ta została skazana przez sądy państwa członkowskiego za uczestnictwo w działaniach grupy terrorystycznej, stanowi okoliczność o szczególnym znaczeniu, podobnie jak okoliczność, że osoba ta była jednym z członków kierownictwa takiej grupy, bez konieczności ustalania, czy osoba ta sama podżegała do popełnienia aktu terrorystycznego lub uczestniczyła w jego popełnianiu.

¹ Dz.U. C 46 z 9.2.2015.