Sprawa C-565/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 26 września 2014 r. w sprawie T-614/13, Romonta GmbH/Komisja, wniesione w dniu 8 grudnia 2014 r. przez Romonta GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.46.33

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 lutego 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 26 września 2014 r. w sprawie T-614/13, Romonta GmbH/Komisja, wniesione w dniu 8 grudnia 2014 r. przez Romonta GmbH

(Sprawa C-565/14 P)

(2015/C 046/39)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 9 lutego 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Romonta GmbH (przedstawicie: I. Zenke, M.-Y. Vollmer, Rechtsanwältinnen)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie wyroku Sądu z dnia 26 września 2014 r. w sprawie T-614/13 oraz

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ¹ w zakresie, w jakim odmawia ona w art. 1 ust. 1 skarżącej przydziału z uwagi na nadzwyczajne okoliczności na trzeci okres handlu emisjami 2013 - 2020 zgodnie z § 9 ust. 5 niemieckiej Treibhausgas-Emissionshandelsgesetzes ² ;

- posiłkowo, przekazanie sprawy do Sądu celem wydania orzeczenia kończącego postępowanie;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztów postępowania w przedmiocie odwołania.

Zarzuty i główne argumenty

1. Zarzut pierwszy: naruszenie prawa Unii poprzez błędne zastosowanie zasady proporcjonalności

Po pierwsze, wyrok Sądu stanowi naruszenie prawa Unii, ponieważ Sąd dokonał błędnej wykładni decyzji 2011/278/ UE ³ jako aktu o charakterze wyczerpującym i ponadto błędnie równocześnie uznał tę decyzję jako środek mający charakter proporcjonalny. Przyznanie uprawnień z tytułu wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności byłoby także możliwe na podstawie decyzji 2011/278/UE, ponieważ zachodzi przypadek siły wyższej. Sąd ponadto przy badaniu zgodności z prawem decyzji 2011/278/UE dokonał błędnego wyważenia dóbr prawnych poprzez przyznanie ochronie środowiska wyżej wagi niż istnienie wnoszącej odwołanie.

2. Zarzut drugi: naruszenie prawa Unii w związku z naruszeniem praw podstawowych skarżącej

Wyrok jest także w tym zakresie błędny, w jakim Sąd poprzez swoje orzeczenie naruszył prawa podstawowe wnoszącej odwołanie, w szczególności art. 15 ust. 1 i art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, które obejmują ochroną wykonywanie działalności zawodowej oraz własność. Sąd błędnie wychodzi z założenia, że nie została naruszona zasadnicza treść tych praw podstawowych. Tak jednak nie jest. Bez bowiem przyznania uprawnień z tytułu wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności wnosząca odwołanie nie może kontynuować ani działalności gospodarczej jako producent wosku montanowego, ani dalej wykorzystywać instalacji w celu ekstrakcji wosku montanowego.

3. Zarzut trzeci: naruszenie prawa Unii w związku z naruszeniem zasady subsydiarności

Po trzecie, wyrok Sądu narusza prawo Unii, ponieważ Sąd błędnie wychodzi z założenia, że Republika Federalna Niemiec nie posiada kompetencji do ustanowienia normy w związku wystąpieniem nadzwyczajnych okoliczności (§ 9 ust. 5 TEHG). Przy tej okazji Sąd przeoczył, że Komisja Europejska jest właściwa w przedmiocie ustanawiania zasad przydziału tylko w takim zakresie, w jakim też faktycznie wykonuje swoją właściwość. Przypadki nietypowe, takie jak przypadek wnoszącej odwołanie nie są z reguły objęte właściwością Komisji. Kompetencje do stanowienia norm o tyle pozostają w gestii państw członkowskich.

4. Zarzut czwarty: naruszenie prawa procesowego z powodu niedostatecznego lub sprzecznego uzasadnienia

Sąd przedstawił niedostateczną i sprzeczną argumentację w kwestii spodziewanego efektu przeniesienia w następstwie przydziału z uwagi na nadzwyczajne skutki oraz w kwestii przyczyny konkretnego niebezpieczeństwa upadłości wnoszącej odwołanie i tym samym naruszył elementarne prawo procesowe.

¹ Dz.U. L 240, s.27.

² Gesetz über den Handel mit Berechtigungen zur Emission von Treibhausgasen (ustawa w sprawie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, Treibhausgas-Emissionshandelsgesetz, zwana dalej "TEHG").

³ Decyzja Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10 a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, Dz.U. L 130, s.1