Sprawa C-562/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 25 września 2014 r. w sprawie T-306/12 Darius Nicolai Spirlea i Mihaela Spirlea/Komisja Europejska, wniesione w dniu 5 grudnia 2014 r. przez Królestwo Szwecji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.46.31/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 lutego 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 25 września 2014 r. w sprawie T-306/12 Darius Nicolai Spirlea i Mihaela Spirlea/Komisja Europejska, wniesione w dniu 5 grudnia 2014 r. przez Królestwo Szwecji

(Sprawa C-562/14 P)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 046/37)

(Dz.U.UE C z dnia 9 lutego 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Szwecji (przedstawiciel: C. Meyer-Seitz)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Darius Nicolai Spirlea i Mihaela Spirlea, Królestwo Danii, Republika Finlandii, Republika Czeska, Królestwo Hiszpanii

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 25 września 2014 r. w sprawie T-306/12;

- stwierdzenie nieważności odmownej decyzji Komisji Europejskiej z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie udzielenia małżonkom Spirlea dostępu do żądanych dokumentów;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania Królestwa Szwecji przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty na poparcie odwołania.

W zarzucie pierwszym podnosi, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1049/ 2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie przejrzystości") ¹ , gdy stwierdził, że celem odmowy udzielenia dostępu do dokumentów dotyczących postępowania EU Pilot, jako etapu poprzedzającego ewentualne formalne wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja może - w sytuacji, gdy powołuje się na odstępstwo dotyczące postępowań dochodzeniowych - oprzeć się na ogólnym domniemaniu, i że Komisja nie naruszyła prawa, dokonując wykładni wspomnianego przepisu rozporządzenia w sprawie przejrzystości w ten sposób, iż mogła oddalić wniosek o dostęp do spornych dokumentów dotyczących postępowania EU Pilot, nie zbadawszy go w sposób konkretny i indywidualny.

Wnosząca odwołanie w zarzucie drugim podnosi, że Sąd dokonał błędnej wykładni art. 4 ust. 2 ostatnia część zdania rozporządzenia w sprawie przejrzystości, stwierdzając, iż ocena Komisji, zgodnie z którą żaden nadrzędny interes publiczny nie uzasadnia ujawnienia dokumentów na podstawie wspomnianego przepisu nie jest wadliwa.

W zarzucie trzecim podnosi, że Sąd dokonał błędnego zastosowania prawa Unii, gdy stwierdził, iż w ramach wniesionej na podstawie art. 263 TFUE skargi o stwierdzenie nieważności, zgodność zaskarżonego aktu z prawem powinna, nawet jeśli dotyczy oceny sprawy w świetle rozporządzenia w sprawie przejrzystości, podlegać ocenie uzależnionej od okoliczności faktycznych i prawnych zaistniałych w dniu, w którym akt został wydany.

¹ Dz.U. 2001, L 145, s.43.