Sprawa C-562/13: Centre public d’action sociale d’Ottignies-Louvain-La-Neuve v. Moussa Abdida (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.65.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 lutego 2015 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 18 grudnia 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour du travail de Bruxelles - Belgia) - Centre public d'action sociale d'Ottignies-Louvain-La-Neuve/Moussa Abdida

(Sprawa C-562/13) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 19 ust. 2 i art. 47 - Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków przyznania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Osoba kwalifikująca się do ochrony uzupełniającej - Artykuł 15 lit. b) - Tortury lub niehumanitarne lub poniżające traktowanie lub karanie wnioskodawcy w państwie pochodzenia - Artykuł 3 - Bardziej korzystne przepisy - Wnioskodawca cierpiący na poważną chorobę - Brak odpowiedniego leczenia dostępnego w państwie pochodzenia - Dyrektywa 2008/115/ WE - Powrót nielegalnie przebywających obywateli państwa trzeciego - Artykuł 13 - Sądowy środek odwoławczy o skutku zawieszającym - Artykuł 14 - Gwarancje w oczekiwaniu na powrót - Podstawowe warunki bytowe)

Język postępowania: francuski

(2015/C 065/18)

(Dz.U.UE C z dnia 23 lutego 2015 r.)

Sąd odsyłający

Cour du travail de Bruxelles

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Centre public d'action sociale d'Ottignies-Louvain-La-Neuve

Strona pozwana: Moussa Abdida

Sentencja

Artykuły 5 i 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z art. 19 ust. 2 i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz art. 14 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu:

– które nie nadaje skutku zawieszającego środkowi odwoławczemu wniesionemu od decyzji nakazującej obywatelowi państwa trzeciego cierpiącemu na poważną chorobę opuszczenie terytorium państwa członkowskiego, gdy wykonanie tej decyzji może narazić tego obywatela państwa trzeciego na poważne ryzyko ciężkiego i nieodwracalnego pogorszenia stanu zdrowia, oraz

– które nie przewiduje zapewnienia, tak dalece, jak to możliwe, zaspokojenia podstawowych warunków bytowych wspomnianego obywatela państwa trzeciego, w celu zagwarantowania, by opieka zdrowotna w nagłych wypadkach i leczenie chorób w podstawowym zakresie mogły rzeczywiście być realizowane, przez okres, na jaki to państwo członkowskie jest zobowiązane wstrzymać wydalenie tegoż obywatela państwa trzeciego w następstwie skorzystania z tego środka odwoławczego.

¹ Dz.U. C 9 z 11.1.2014.