Sprawa C-561/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 7 listopada 2016 r. - Saras Energía S.A./Administración del Estado.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.22.12/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 23 stycznia 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 7 listopada 2016 r. - Saras Energía S.A./Administración del Estado ¹

(Sprawa C-561/16)

Język postępowania: hiszpański

(2017/C 022/18)

(Dz.U.UE C z dnia 23 stycznia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Saras Energía S.A.

Strona pozwana: Administración del Estado

Pozostali uczestnicy postępowanias: Endesa SA, Endesa Energía SA, Endesa Energía XXI S.L.U., Viesgo Infraestructuras Energéticas S.L., Hidroeléctrica del Cantábrico S.A.U., Nexus Energía SA, Nexus Renovables S.L.U., Engie España S.L., Villar Mir Energía S.L., Energya VM Gestión de Energía y Estaciones de Servicio de Guipúzcoa S.A.

Pytania prejudycjalne

1. Czy uregulowanie państwa członkowskiego ustanawiające krajowy system zobowiązujący do efektywności energetycznej, który to system ma polegać głównie na corocznym wnoszeniu składek na rzecz krajowego funduszu efektywności energetycznej utworzonego na podstawie art. 20 ust. 4 dyrektywy 2012/27/UE ² , jest zgodne z art. 7 ust. 1 i art. 7 ust. 2 wskazanej dyrektywy?

2. Czy za zgodne z art. 7 ust. 1 i 20 ust. 6 dyrektywy 2012/27/UE należy uznać uregulowanie krajowe, które przewiduje możliwość wypełnienia obowiązków w zakresie oszczędzania energii poprzez akredytację uzyskanej oszczędności, jako alternatywę dla wnoszenia składek na rzecz krajowego funduszu efektywności energetycznej?

3. W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie poprzednie, czy zgodne ze wskazanymi art. 7 ust. 1 i art. 20 ust. 6 dyrektywy jest wprowadzenie takiej możliwości alternatywnego wypełnienia obowiązków w zakresie oszczędzania energii, w sytuacji gdy jej istnienie zależy w rzeczywistości od tego, czy władze doprecyzują ją w przepisach wykonawczych według własnego uznania?

A czy takie uregulowanie jest zgodne ze wskazanymi przepisami dyrektywy w sytuacji, gdy władze nie doprecyzują w przepisach wykonawczych możliwości alternatywnego wypełnienia obowiązków w zakresie oszczędzania energii?

4. Czy za zgodny z art. 7 ust. 1 i 4 dyrektywy należy uznać system krajowy, który za strony zobowiązane do wypełniania obowiązków w zakresie oszczędzania energii uznaje wyłącznie przedsiębiorstwa prowadzące detaliczną sprzedaż energii, a nie dystrybutorów energii?

5. W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie poprzednie, czy za zgodne ze wskazanymi ustępami art. 7 należy uznać uregulowanie, które jako strony zobowiązane wskazuje przedsiębiorstwa prowadzące sprzedaż detaliczną, a przy tym nie określa żadnych powodów, dla których dystrybutorzy energii nie zostali zaliczeni do stron zobowiązanych.

¹ Ogłoszenie zmienione przez sprostowanie z dnia 6 marca 2017 r. (Dz.U.UE.C.2017.70.32).

² Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. 2012, L 315, s. 1).