Sprawa C-561/07: Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.64.21

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 marca 2008 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 grudnia 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-561/07)

(2008/C 64/32)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 8 marca 2008 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Enegren i L. Pignataro, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że utrzymując w mocy postanowienia art. 47 ust. 5 i 6 ustawy nr 428 z dnia 29 grudnia 1990 r. w razie niewypłacalności pracodawców w rozumieniu art. 2 ust. 5 lit. c) ustawy z dnia 12 sierpnia 1977 r. nr 675 w taki sposób, że w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, które znalazły się "w trudnej sytuacji ekonomicznej" prawa pracowników wymienione w art. 3 i 4 dyrektywy 2001/23/WE nie są zagwarantowane, Republika Włoska uchybiła swoim zobowiązaniom na mocy tej dyrektywy

– obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja utrzymuje, że przepisy ustawy nr 428/1990 (art. 47 ust. 5 i 6) naruszają dyrektywę 2001/23/WE⁽¹⁾ z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, ponieważ pracownicy przedsiębiorstwa należącego do systemu Cassa integrazione guadagni straordinaria (specjalny fundusz gwarantowanych świadczeń, CIGS) przejmowani przez przejmującego przedsiębiorstwo tracą prawa, o których mowa w art. 2112 kodeksu cywilnego, za wyjątkiem gwarancji zapewnionych na podstawie porozumień ze związkiem zawodowym (klauzula"najwyższego uprzywilejowania" zawarta w art. 47 ust. 5).

Oznacza to, że pracownicy przedsiębiorstwa należącego do CIGS i znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej nie otrzymują, w razie przejęcia przedsiębiorstwa uprawnień ustanowionych na mocy art. 3 i 4 dyrektywy.

Jeśli chodzi o art. 47 ust. 6, to przewiduje on, że pracownicy, którzy nie staną się pracownikami przejmującego, dzierżawcy lub nowego pracodawcy mają pierwszeństwo do zatrudnienie przez tego ostatniego przez okres jednego roku od daty przejęcia lub w dłuższym okresie ustalonym w porozumieniach zbiorowych. Artykuł 2112 kodeksu cywilnego nie stosuje się do tych pracowników, którzy zostali zatrudnieni przez przejmującego, dzierżawcę lub nowego pracodawcę po przejęciu przedsiębiorstwa.

Rząd włoski nie zakwestionował analizy Komisji, na której podstawie pracownicy przedsiębiorstwa należącego do CIGS i znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej nie otrzymują, w razie przejęcia przedsiębiorstwa, uprawnień ustanowionych

na mocy art. 3 i 4 dyrektywy. Rząd ten jednak twierdził, że w niniejszej sprawie art. 5 ust. 3 dyrektywy znajduje zastosowanie.

Komisja zauważa w swojej skardze, że przepis ten zezwala, w razie przejęcia przedsiębiorstwa, gdy zbywający znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, na zmianę warunków zatrudnienia pracowników celem ochrony miejsc pracy poprzez zapewnienie dalszego istnienia przedsiębiorstwa, zakładu lub części przedsiębiorstwa lub zakładu. Jednakże, przepis ten uprawnia państwo członkowskie wyłącznie do zezwolenia zbywającemu i przedstawicielom pracowników na zawarcie porozumienia w sprawie zmiany warunków zatrudnienia w pewnych okolicznościach, a nie na wyłączenie - jak to robi art. 47 ust. 5 i 6 ustawy nr 428/90 - stosowania art. 3 i 4 dyrektywy.

______

⁽¹⁾ Dz. U. L 82, str. 16.