Sprawa C-556/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. - Alekszij Torubarov v. Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.319.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 września 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság - Węgry) - Alekszij Torubarov/Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

(Sprawa C-556/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólna polityka w dziedzinie azylu i ochrony uzupełniającej - Wspólne procedury udzielania ochrony międzynarodowej - Dyrektywa 2013/32/UE - Artykuł 46 ust. 3 - Pełne rozpatrzenie ex nunc - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej - Prawo do skutecznego środka prawnego - Zakres uprawnień sądu pierwszej instancji - Brak uprawnień o charakterze reformatoryjnym - Odmo wa podporządkowania się orzeczeniu sądu przez właściwy organ administracyjny lub właściwy organ quasi-sądowy)

Język postępowania: węgierski

(2019/C 319/07)

(Dz.U.UE C z dnia 23 września 2019 r.)

Sąd odsyłający

Pécsi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Alekszij Torubarov

Strona pozwana: Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

Sentencja

Artykuł 46 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, iż w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w których sąd pierwszej instancji stwierdził, po pełnym rozpatrzeniu ex nunc wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych przedstawionych przez osobę ubiegającą się o udzielenie ochrony międzynarodowej, że na podstawie kryteriów przewidzianych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony wspomniany wnioskodawca powinien uzyskać taką ochronę z powodu, na który powołał się w uzasadnieniu swojego wniosku, lecz następnie organ administracyjny lub organ quasi-sądowy wydał decyzję o przeciwnej treści, bez wskazania, że ujawniły się nowe okoliczności wymagające przeprowadzenia nowej oceny potrzeby zapewnienia wnioskodawcy ochrony międzynarodowej, sąd ten powinien zmienić decyzję niezgodną z jego wcześniejszym wyrokiem i zastąpić ją własnym rozstrzygnięciem w sprawie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, w razie potrzeby odstępując od stosowania przepisów krajowych, które zakazują mu takiego działania.

¹ Dz.U. C 5 z 8.1.2018.