Sprawa C-554/14: postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognyanovowi (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.6.6/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 stycznia 2017 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 8 listopada 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski gradski sad - Bułgaria) - postępowanie karne przeciwko Atanasowi Ognyanovowi

(Sprawa C-554/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2008/909/ WSiSW - Artykuł 17 - Prawo regulujące wykonanie kary - Wykładnia przepisu krajowego państwa wykonującego, przewidującego obniżenie kary pozbawienia wolności w następstwie pracy wykonanej przez osobę skazaną w trakcie pozbawienia jej wolności w państwie wydającym - Skutki prawne decyzji ramowych - Obowiązek wykładni zgodnej)

Język postępowania: bułgarski

(2017/C 006/07)

(Dz.U.UE C z dnia 9 stycznia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Sofiyski gradski sad

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Atanas Ognyanov

przy udziale: Sofiyska gradska prokuratura

Sentencja

1) Artykuł 17 ust. 1 i 2 decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisowi krajowemu interpretowanemu tak, iż zezwala on państwu wykonującemu na przyznanie osobie skazanej obniżenia kary w następstwie pracy wykonanej w trakcie pozbawienia wolności w państwie wydającym, podczas gdy właściwe organy tego ostatniego państwa zgodnie z jego prawem nie przyznały takiego obniżenia kary.

2) Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy jest zobowiązany do uwzględnienia wszystkich przepisów prawa krajowego i dokonania ich wykładni w miarę możliwości zgodnie z decyzją ramową 2008/909, zmienioną przez decyzję ramową 2009/299, w celu osiągnięcia rezultatu, do którego decyzja ta zmierza, w razie potrzeby odstępując z własnej inicjatywy od stosowania wykładni przyjętej przez sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji, jeśli wykładnia ta jest niezgodna z prawem Unii.

¹ Dz.U. C 73 z 2.3.2015.