Sprawa C-551/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-481/17, Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno i SFL/SRB, wniesione w dniu 17 sierpnia 2022 r. przez Komisję Europejską

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.389.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 października 2022 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-481/17, Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno i SFL/SRB, wniesione w dniu 17 sierpnia 2022 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-551/22 P)

Język postępowania: hiszpański

(2022/C 389/12)

(Dz.U.UE C z dnia 10 października 2022 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, D. Triantafyllou, A. Nijenhuis, P. Němečková i A. Steiblyté, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno, Stiftung für Forschung und Lehre (SFL), Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB), Królestwo Hiszpanii, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Banco Santander, S.A.

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

1) stwierdzenie nieważności wyroku Sądu z dnia 1 czerwca 2022 r. w sprawie Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno i SFL - Stiftung für Forschung und Lehre (SFL)/Jenolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (T-481/17, EU:T:2022:311) w zakresie, w jakim Sąd orzekł w nim w pierwszej instancji o dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności;

2) orzeczenie o niedopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności w sprawie T-481/17 wniesionej w pierwszej instancji, a w konsekwencji, o oddalenie skargi w całości; oraz

3) o obciążenie Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno y SFL, Stiftung für Forschung und Lehre (SFL) (strony skarżącej w pierwszej instancji) kosztami postępowania poniesionymi przez Komisję zarówno w postępowaniu przed Sądem, jak i w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty i twierdzi, iż Sąd dopuścił się następujących naruszeń prawa:

- błędu w wykładni art. 263 ust. 4 TFUE i art. 18 ust. 7 RSMR ¹  w zakresie dotyczącym kwalifikacji programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jako zaskarżalnego aktu (zarzut pierwszy odwołania),

- błędu w wykładni art. 263 ust. 4 TFUE i naruszenia praw do obrony Komisji w zakresie dotyczącym braku skierowania skargi o stwierdzenie nieważności przeciwko autorowi końcowego prawnie wiążącego aktu (drugi zarzut odwołania), i

- sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, co wynika częściowo z decyzji Sądu o dopuszczeniu skargi o stwierdzenie nieważności przeciwko programowi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, podczas gdy Sąd stwierdza, iż wspomniany program wchodzi w życie i wywołuje wiążące skutki prawne jedynie w drodze decyzji Komisji (trzeci zarzut odwołania).

¹ Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach SRM oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).