Sprawa C-549/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 19 września 2012 r. w sprawie T-265/08 Republika Federalna Niemiec przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 29 listopada 2012 r. przez Republikę Federalną Niemiec.
Dz.U.UE.C.2013.46.15/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-549/12 P)
(2013/C 46/29)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 16 lutego 2013 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze, pełnomocnik, U. Karpenstein i C. Johann, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Królestwo Niderlandów
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszego odwołania jest wyrok Sądu z dnia 19 września 2012 r. w sprawie Niemcy przeciwko Komisji, którym Sąd oddalił zgłoszone przez Republikę Federalną Niemiec żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2008) 1690, wersja ostateczna z dnia 30 kwietnia 2008 r., w przedmiocie zmniejszenia pomocy finansowej Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w programie operacyjnym w objętym celem 1 regionie kraju związkowego Turyngia w Republice Federalnej Niemiec (1994-1999) zgodnie z decyzją Komisji C(94) 1939/5 z dnia 5 sierpnia 1994 r.
Wnosząca odwołanie opiera je na dwóch zarzutach.
Po pierwsze, Sąd naruszył art. 24 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88(1) w związku z art. 1 rozporządzenia (EG, Euratom) nr 2988/95(2) i zasadę kompetencji powierzonych (art. 5 ust. 2 TUE, art. 7 TFUE; dawniej art. 5 WE), przyjmując niezgodnie z prawem, że również błędy administracyjne władz krajowych mogą stanowić "nieprawidłowości", które uprawiają Komisje do korekt finansowych (pierwsza część zarzutu pierwszego). Nawet gdyby korekta finansowa z powodu błędów administracyjnych miałaby być co do zasady możliwa, należałoby uchylić zaskarżony wyrok, gdyż Sąd niezgodnie z prawem przyjmuje, że również naruszenia prawa krajowego i błędy nie mające wpływu na budżet Unii mogą stanowić "nieprawidłowości" uzasadniające korekty finansowe (druga część zarzutu pierwszego).
Po drugie, Sąd naruszył ponadto art. 24 ust. 2 rozporządzenia nr 4253/88 w związku z zasadą kompetencji powierzonych (art. 5 ust. 2 TUE, art. 7 TFUE), gdyż niezgodnie z prawem przyznaje Komisji uprawienie do dokonywania ekstrapolowanych korekt finansowych (pierwsza część zarzutu drugiego). Nawet gdyby co do zasady miało istnieć uprawnienie do ekstrapolowania, Sąd niezgodnie z prawem zatwierdził sposób jego przeprowadzenia w niniejszej sprawie. Z jednej strony w odniesieniu do części zakwestionowanych przedsięwzięć brak w każdym razie stwierdzenia szkody w budżecie Unii. Z drugiej strony Komisja nie była uprawiona do zakwalifikowania część krytykowanych błędów jako systemowych (druga część zarzutu drugiego).
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4253/88 z dnia 19 grudnia 1988 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w odniesieniu do koordynacji działań różnych funduszy strukturalnych między nimi oraz z operacjami Europejskiego Banku Inwestycyjnego i innymi istniejącymi instrumentami finansowymi (Dz.U. L 374, s. 1).
(2) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312, s. 1).