Sprawa C-538/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.392.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 października 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy / Komisja, wniesione w dniu 16 sierpnia 2018 r. przez České dráhy a.s.

(Sprawa C-538/18 P)

Język postępowania: czeski

(2018/C 392/14)

(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2018 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: České dráhy a.s. (przedstawiciele: adwokaci K. Muzikář, J. Kindl)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Przedmiot

Odwołanie wniesione od wyroku Sądu wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy/Komisja.

W wyroku tym Sąd uwzględnił w części skargę wniesioną na podstawie art. 263 TFUE, w której spółka České dráhy domagała się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2016) 2417 final z dnia 18 kwietnia 2016 r. w sprawie AT.40156 - Falcon. Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji Komisji "w zakresie, w jakim dotyczy ona tras innych niż trasa Praga-Ostrawa i zachowania innego niż podejrzewane stosowanie cen poniżej kosztów" Sąd oddalił skargę w pozostałym zakresie. Sąd orzekł także, że każda ze stron pokrywa własne koszty.

Żądania wnoszącej odwołanie

Spółka České dráhy wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej wydanego w dniu 20 czerwca 2018 r. w sprawie T-325/16, České dráhy/ Komisja, EU:T:2018:368, w zakresie, w jakim Sąd oddalił skargę oraz w zakresie, w jakim orzekł w przedmiocie kosztów postępowania;

- stwierdzenie nieważności, w całości, decyzji Komisji C(2016) 2417 final z dnia 18 kwietnia 2016 r. w sprawie AT.40156 - Falcon;

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami związanymi z postępowaniem w sprawie T-325/16 oraz kosztami związanymi z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

1. Zarzut pierwszy, według którego Sąd błędnie uznał, że zaskarżona decyzja Komisji zawiera wystarczające uzasadnienie.

Spółka České dráhy podnosi, że Komisja Europejska nie uzasadniła zaskarżonej decyzji wystarczająco dokładnie i szczegółowo, i że wobec tego nie dopełniła ona wymogów wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Sąd wydał błędne orzeczenie, ponieważ mimo to nie stwierdził nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości.

2. Zarzut drugi, według którego Sąd nie uwzględnił okoliczności, że Komisja, przed wydaniem zaskarżonej decyzji, pominęła liczne dowody świadczące o tym, że spółka České dráhy nie postępowała w sposób niezgodny z prawem.

Spółka České dráhy podnosi, że Komisja, przed wydaniem zaskarżonej decyzji, nie zbadała okoliczności świadczących o tym, że jej postępowanie nie jest niezgodne z prawem i zarzuca Komisji, że wydała zaskarżoną decyzję (wbrew zasadzie proporcjonalności) wyłącznie na podstawie kilku niepowiązanych ze sobą i wyrwanych z kontekstu dowodów. Sąd orzekł w sposób błędny, gdyż mimo to nie stwierdził nieważności zaskarżonej decyzji Komisji w całości.

3. Zarzut trzeci, według którego Sąd błędnie ocenił przesłanki zastosowania art. 102 TFUE

Spółka České dráhy podnosi, że na podstawie rozporządzenia nr 1/2003 Komisja może kontrolować jedynie zachowania, które mogą stanowić naruszenie art. 101 lub art. 102 TFUE. Komisja zarządziła przeprowadzenie kontroli w siedzibie wnoszącej odwołanie, ponieważ miała podejrzenia, że doszło do naruszenia art. 102 TFUE. Postanowienie to może zostać zastosowane jedynie w sytuacji, gdy a) przedsiębiorstwo nadużywało w danym wypadku swej pozycji dominujących na rynku wewnętrznym lub na znacznej jego części oraz gdy b) ta domniemana praktyka o znamionach nadużycia może znacząco wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Spółka České dráhy jest przekonana, że Sąd błędnie uznał, iż przesłanki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.

4. Zarzut czwarty, według którego Sąd błędnie orzekł w przedmiocie kosztów postępowania.

Spółka České dráhy podnosi, że Sąd powinien był uwzględnić skargę w całości oraz orzec, że poniesione przez nią koszty postępowania zostaną pokryte przez Komisję.