Sprawa C-536/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 11 września 2012 r. w sprawie T-565/08 Corsica Ferries France SAS przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2012 r. przez Republikę Francuską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.32.7/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 lutego 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 11 września 2012 r. w sprawie T-565/08 Corsica Ferries France SAS przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 26 listopada 2012 r. przez Republikę Francuską

(Sprawa C-536/12 P)

(2013/C 32/10)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 2 lutego 2013 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Francuska (przedstawiciele: G. de Bergues, D. Colas, N. Rouam i J. Rossi, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Corsicaa Ferries France SAS, Komisja Europejska, Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM) SA

Żądania wnoszącej odwołanie

– uchylenie wyroku wydanego przez czwartą izbę Sądu w dniu 11 września 2012 r. w sprawie T-565/08 Corsica Ferries France przeciwko Komisji Europejskiej w zakresie, w jakim stwierdzono w nim nieważność art. 1 akapity drugi i trzeci decyzji Komisji 2009/611/WE z dnia 8 lipca 2008 r. w sprawie środków pomocy C 58/02 (ex N 118/02), jakie Francja przyznała na rzecz Société nationale maritime Corse-Méditerranée (SNCM)⁽¹⁾;

– wydanie orzeczenia ostatecznego w sprawie lub odesłanie sprawy do Sądu;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty zmierzające do uchylenia wyroku Sądu.

W pierwszej kolejności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, orzekając, że Komisja naruszyła prawo, uznając, iż sprzedaż Société nationale maritime Corse-Méditerranée po cenie ujemnej wynoszącej 158 mln EUR nie stanowiła pomocy państwa. Z jednej strony wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi, że uznał on, iż Komisja nie mogła wziąć pod uwagę zagrożenia naruszenia wizerunku marki państwa jako globalnego podmiotu gospodarczego w sektorze prywatnym, w ramach kryterium świadomego inwestora prywatnego, aby ustalić, czy wypłata dodatkowych odpraw pracownikom SNCM w wypadku likwidacji tej spółki zostałaby dokonana także przez świadomego inwestora prywatnego. Z drugiej strony wnosząca odwołanie zarzuca Sądowi, że zażądał on od Komisji przedstawienia dowodu na to, że wypłata dodatkowych odpraw stanowi wystarczająco utrwaloną, a wręcz stałą praktykę wśród przedsiębiorców prywatnych.

W drugiej kolejności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 107 ust. 1 TFUE, uznając, iż Komisja nie wzięła pod uwagę wszystkich istotnych czynników przy ocenie kwestii porównywalności wkładu kapitałowego w kwocie 8,75 mln EUR wniesionego do SNCM przez akcjonariusza publicznego i wkładu kapitałowego w kwocie 26,25 mln EUR wniesionego przez prywatne spółki przejmujące, a także że Komisja powinna była wziąć pod uwagę klauzulę umożliwiającą odstąpienie od umowy zbycia, przyznaną prywatnym spółkom przejmującym w ramach prywatyzacji SNCM.

W trzeciej kolejności wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył art. 36 w związku z art. 53 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości, a także art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem, uznając za pomoc państwa przyznane na rzecz osób fizycznych środki pomocowe w kwocie 38,5 mln EUR, nie zbadawszy posiłkowo, czy środek ten spełniał kryterium świadomego inwestora prywatnego, jak utrzymuje Komisja w spornej decyzji i jak wskazał rząd francuski na rozprawie przed Sądem.

W ostatniej kolejności wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo, uznając, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, zatwierdzając saldo końcowe restrukturyzacji na mocy art. 107 ust. 3 lit. 3 TFUE oraz wytycznych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. 2009, L 225, s. 180.