Sprawa C-532/07 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (wielka izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-36/04 Association de la presse internationale ASBL (API) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 29 listopada 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.22.37

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 stycznia 2008 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (wielka izba) wydanego w dniu 12 września 2007 r. w sprawie T-36/04 Association de la presse internationale ASBL (API) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 29 listopada 2007 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-532/07 P)

(2008/C 22/66)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2008 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: C. Docksey oraz P. Aalto, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Association de la presse internationale ASBL (API)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

– uchylenie w części spornego wyroku, w zakresie w jakim stwierdza nieważność decyzji Komisji odmawiającej dostępu do dokumentów, o które zwróciło się API, od dnia rozprawy w odniesieniu do wszystkich skarg z wyjątkiem postępowania w sprawie naruszenia;

– ostateczne rozstrzygnięcie kwestii będących przedmiotem niniejszego odwołania;

– obciążenie strony skarżącej w sprawie T-36/04 kosztami postępowania poniesionymi przez Komisję w tej sprawie i w ramach niniejszego odwołania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja podnosi po pierwsze, że Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd co do prawa dokonując wykładni wyjątku dotyczącego postępowań sądowych w ten sposób, że instytucje powinny badać wnioski o dostęp do pism procesowych w każdym poszczególnym przypadku od dnia rozprawy, w ramach skarg innych niż skargi w sprawie naruszenia. W związku z tym Komisja zauważa, że wnioski Sądu Pierwszej Instancji są niezgodne z uzasadnieniem, że Sąd Pierwszej Instancji nie uwzględnił interesu prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości lub interesu innych osób wymienionych w postępowaniu oraz że Sąd Pierwszej Instancji zbadał jedynie prawa i obowiązki jednej ze stron. Mimo że dokumenty przedstawione przez instytucje nie są wykluczone z zakresu zastosowania rozporządzenia (WE) 1049/2001⁽¹⁾, wnioski sformułowane przez Sąd Pierwszej Instancji nie mają podstaw w ustawodawstwie wspólnotowym lub orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości.

Po drugie, Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd co do prawa dokonując wykładni wyjątku odnoszącego się do śledztwa w ten sposób, że Komisja powinna zbadać wnioski o dostęp do pism procesowych w ramach postępowań w sprawie naruszenia na podstawie art. 226 WE w każdym poszczególnym przypadku od dnia wyroku, również w przypadku skarg, co do których podjęto decyzję, lecz które nie zostały jeszcze rozstrzygnięte, co osłabia zdolność Komisji, jako strażniczki traktatów, do czuwania nad wykonaniem przez państwa członkowskie obowiązków, ciążących na nich na mocy prawa wspólnotowego.

Po trzecie, Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd co do prawa dokonując wykładni wyjątku dotyczącego postępowań sądowych w ten sposób, że instytucje powinny zbadać wnioski o dostęp do ich pism procesowych w każdym poszczególnym przypadku w ramach skarg, co do których podjęto decyzję, lecz które są związane z zawisłymi sprawami, co osłabia ich zdolność do obrony swych interesów przed sądami wspólnotowymi jak też zdolność Komisji, jako strażniczki traktatów, do zapewnienia wykonania prawa wspólnotowego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 145, str. 43.