Sprawa C-529/15: postępowanie wszczęte przez Gerta Folka (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.249.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 lipca 2017 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 1 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof - Austria) - postępowanie wszczęte przez Gerta Folka

(Sprawa C-529/15) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Odpowiedzialność za środowisko naturalne - Dyrektywa 2004/35/WE - Artykuł 17 - Zastosowanie w czasie - Eksploatacja elektrowni wodnej uruchomionej przed terminem transpozycji tej dyrektywy - Artykuł 2 pkt 1 lit. b) - Pojęcie "szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu" - Przepisy prawa krajowego wyłączające wszelkie szkody objęte pozwoleniem - Artykuł 12 ust. 1 - Dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska naturalnego - Legitymacja procesowa czynna - Dyrektywa 2000/60/WE - Artykuł 4 ust. 7 - Bezpośrednia skuteczność]

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 249/05)

(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2017 r.)

Sąd odsyłający

Verwaltungsgerichtshof

Strona w postępowaniu głównym

Gert Folk

Sentencja

1) Artykuł 17 dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że z zastrzeżeniem weryfikacji spoczywających na sądzie odsyłającym dyrektywa ta ma zastosowanie ratione temporis do szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu, które wystąpiły po dniu 30 kwietnia 2007 r., ale które zostały spowodowane eksploatacją instalacji, która uzyskała pozwolenie wodnoprawne i została oddana do użytku przed tą datą.

2) Dyrektywę 2004/35, zmieniona dyrektywą 2009/31, a w szczególności jej art. 2 pkt 1 lit. b), należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona przepisowi prawa krajowego, który wyklucza w sposób ogólny i automatyczny zakwalifikowanie szkód mających znaczący negatywny wpływ na ekologiczny, chemiczny lub ilościowy stan lub ekologiczny potencjał danych wód jako "szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu", z tego tylko powodu, że szkody te są objęte pozwoleniem wydanym na podstawie tego prawa krajowego.

3) W wypadku gdy pozwolenie zostało wydane na podstawie przepisów krajowych bez zbadania warunków określonych w art. 4 ust. 7 lit. a)-d) dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej, sąd krajowy nie jest zobowiązany do tego, by samemu badać, czy warunki przewidziane w tym przepisie zostały spełnione, celem ustalenia, czy występują szkody wyrządzone środowisku naturalnemu w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. b) dyrektywy 2004/35, zmienionej dyrektywą 2009/31.

4) Artykuły 12 i 13 dyrektywy 2004/35, zmienionej dyrektywą 2009/31, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisowi prawa krajowego takiemu jak ten w postępowaniu głównym, który nie pozwala uprawnionym do rybactwa na wszczęcie procedury odwoławczej dotyczącej szkód wyrządzonych środowisku naturalnemu w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. b) tej dyrektywy.

¹ Dz.U. C 406 z 7.12.2015.