Sprawa C-521/07: Skarga wniesiona w dniu 23 listopada 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów.
Dz.U.UE.C.2008.37.10/1
Akt nienormatywny(Sprawa C-521/07)
(2008/C 37/12)
Język postępowania: niderlandzki
(Dz.U.UE C z dnia 9 lutego 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: P. van Nuffel i R. Lyal)
Strona pozwana: Królestwo Niderlandów
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że nie zwalniając dywidend wypłacanych spółkom mającym siedzibę w Norwegii lub Islandii z poboru podatku od dywidend na tych samych warunkach, co dywidendy wypłacane spółkom niderlandzkim, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 40 Porozumienia EOG;
– obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z niderlandzkimi przepisami podatkowymi podatek od dywidend nie podlega pobraniu, gdy spółka niderlandzka wypłaca dywidendę innej spółce mającej siedzibę w Niderlandach, która posiada co najmniej 5 % udziałów w spółce wypłacającej dywidendę. Natomiast podatek od dywidend podlega pobraniu, gdy spółka otrzymująca dywidendę ma siedzibę w Norwegii lub Islandii, chyba że spółka ta posiada co najmniej 25 % (Norwegia) lub 10 % (Islandia) udziałów w niderlandzkiej spółce wypłacającej dywidendę.
Komisja jest zdania, że niderlandzkie przepisy podatkowe ustanawiają w ten sposób nierówne traktowanie pomiędzy spółkami mającymi siedzibę w Norwegii lub Islandii a spółkami mającymi siedzibę w Niderlandach. Stanowi to ograniczenie swobodnego przepływu kapitału pomiędzy Niderlandami a Norwegią oraz Islandią, które narusza art. 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym(1) (Porozumienie EOG) - przepis, który co do zasady odpowiada art. 56 WE. Sytuacja spółek norweskich lub islandzkich, które mają udział w kapitale spółki niderlandzkiej, jest bowiem obiektywnie porównywalna do sytuacji spółki niderlandzkiej o takim samym udziale. Przepisy niderlandzkie nie znajdują uzasadnienia. Wprawdzie państwa członkowskie mogą podejmować środki w celu zapobieżenia nadużyciom, jednakże muszą one być proporcjonalne ze względu na zamierzony cel, co w tym przypadku nie ma miejsca.
______
(1) Dz.U. L 1 z dnia 3.1.1994.