Sprawa C-52/14: Pfeifer & Langen GmbH & Co. KG v. Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.270.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 sierpnia 2015 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 czerwca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen - Niemcy) - Pfeifer & Langen GmbH & Co. KG/Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung

(Sprawa C-52/14) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej - Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2988/95 - Artykuł 3 ust. 1 - Termin przedawnienia - Dies a quo - Powtarzające się nieprawidłowości - Przerwanie biegu przedawnienia - Przesłanki - Właściwy organ - Dana osoba - Czynność odnosząca się do dochodzenia lub postępowania w sprawie nieprawidłowości - Termin odpowiadający podwójnemu terminowi przedawnienia]

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 270/09)

(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2015 r.)

Sąd odsyłający

Oberverwaltungsgericht für das Land Nordrhein-Westfalen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Pfeifer & Langen GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung

Sentencja

1. Artykuł 3 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich należy interpretować w taki sposób, że pojęcie "właściwego organu" w rozumieniu tego przepisu oznacza organ mający zgodnie z prawem krajowym uprawnienie do wydawania aktów stanowiącego czynność odnoszącą się do dochodzenia lub postępowania w sprawie nieprawidłowości, przy czym organ ten nie musi być tożsamy z organem, który jest uprawniony do przydzielania subwencji czy też odzyskiwania kwot pobranych nienależnie ze szkodą dla interesów finansowych Unii.

2. Artykuł 3 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że należy uznać, iż akty, których wydanie stanowi czynność odnoszącą się do dochodzenia lub postępowania w sprawie nieprawidłowości, zostały podane do wiadomości "danej osoby" w rozumieniu tego przepisu w przypadku, gdy na podstawie całokształtu okoliczności danej sprawy można dojść do wniosku, że ta dana osoba została rzeczywiście zawiadomiona o wydaniu tych aktów. W przypadku osoby prawnej warunek ten jest spełniony, jeżeli dany akt, którego wydanie stanowi czynność odnoszącą się do dochodzenia lub postępowania w sprawie nieprawidłowości, został rzeczywiście podany do wiadomości osoby, której zachowanie zgodnie z przepisami prawa krajowego można przypisać tej osobie prawnej, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

3. Artykuł 3 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że aby wydanie danego aktu mogło zostać uznane za "czynność odnoszącą się do dochodzenia lub postępowania" w rozumieniu tego przepisu, akt ten musi określać w wystarczająco dokładny sposób operacje, w odniesieniu do których istnieje podejrzenie wystąpienia nieprawidłowości. Z tego wymogu nie wynika jednak, że w akcie tym musi być mowa o możliwości nałożenia kary czy też zastosowania szczególnego środka administracyjnego. Sprawdzenie tego, czy rozpatrywane w postępowaniu głównym sprawozdanie spełnia ten warunek, należy do sądu odsyłającego.

4. Artykuł 3 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że w zakresie dotyczącym związku czasowego, w jakim winny pozostawać nieprawidłowości, aby można je było uznać za "nieprawidłowość powtarzającą się" w rozumieniu tego przepisu, konieczne jest jedynie, by okres czasu, jaki upłynął pomiędzy poszczególnymi nieprawidłowościami, był krótszy od terminu przedawnienia przewidzianego w akapicie pierwszym tego ustępu. Nieprawidłowości takie jak te rozpatrywane w postępowaniu głównym, dotyczące obliczenia ilości cukru składowanych przez producenta, do których doszło w trakcie różnych lat gospodarczych i które pociągają za sobą błędne zadeklarowanie tych ilości przez tego producenta i, co za tym idzie, wypłatę nienależnych kwot z tytułu refundacji kosztów składowania, stanowią, co do zasady, "nieprawidłowość powtarzającą się" w rozumieniu art. 3 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia nr 2988/95; sprawdzenie, czy jest tak w niniejszym wypadku, jest zadaniem sądu odsyłającego.

5. Artykuł 3 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że nadanie całokształtowi nieprawidłowości kwalifikacji "nieprawidłowości ciągłej lub powtarzającej się" w rozumieniu tego przepisu, w przypadku gdy właściwe organy nie poddawały danej osoby regularnej i pogłębionej kontroli, nie jest wykluczone.

6. Artykuł 3 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że w przypadku nieprawidłowości ciągłej czy też powtarzającej się przewidziany w tym akapicie termin rozpoczyna swój bieg począwszy od dnia, w którym ta nieprawidłowość ustała, niezależnie od dnia, w którym organy administracji krajowej powzięły wiadomość o tej nieprawidłowości.

7. Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95 należy interpretować w taki sposób, że wydanie przez właściwy organ aktów stanowiące czynność odnoszącą się do dochodzenia lub postępowania w sprawie nieprawidłowości połączone z podaniem ich do wiadomości danej osoby zgodnie z akapitem trzecim tego ustępu nie skutkuje przerwaniem biegu terminu określonego w akapicie czwartym tego samego ustępu.

¹ Dz.U. C 142 z 12.5.2014.