Sprawa C-52/05 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (piąta izba) z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie T-84/03 Maurizio Turco, wspierany przez Republikę Finlandii, Królestwo Danii oraz Królestwo Szwecji przeciwko Radzie Unii Europejskiej wspieranej przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisję Wspólnot Europejskich, wniesione przez Maurizio Turco w dniu 9 lutego 2005 r.
Dz.U.UE.C.2005.106.14
Akt nienormatywny(Sprawa C-52/05 P)
(2005/C 106/28)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2005 r.)
W dniu 9 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (piąta izba) z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie T-84/03(1) Maurizio Turco, wspierany przez Republikę Finlandii, Królestwo Danii oraz Królestwo Szwecji przeciwko Radzie Unii Europejskiej wspieranej przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisję Wspólnot Europejskich, wniesione przez Maurizio Turco, zamieszkującego w Pulsano (Włochy), reprezentowanego przez O. W. Brouwera i C. E. Schillemannsa, prawników.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 listopada 2004 r., w którym:
a) skarga wniesiona przez stronę skarżącą została oddalona w zakresie dotyczącym odmowy dostępu do dokumentu nr 9077/02, zawierającego opinię służby prawnej Rady dotyczącą projektu dyrektywy Rady ustalającej minimalne standardy związane z udzieleniem skarżącym azylu w Państwach Członkowskich;
b) strona skarżąca oraz Rada zostały obciążone kosztami postępowania po połowie
– jeśli konieczne, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd Pierwszej Instancji;
– obciążenie Rady kosztami postępowania, łącznie z kosztami powstałymi w związku z ewentualnymi interwencjami.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca podnosi, że wyrok Sądu Pierwszej Instancji zawiera błędy co do prawa dotyczące wykładni i stosowania art. 4 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1049/2001(2) z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (zwanego dalej "rozporządzeniem").
Podstawy odwołania i argumenty prawne, na które powołuje się strona skarżąca: w niniejszej sprawie Sąd Pierwszej Instancji:
(i) dokonał błędnej wykładni oraz niewłaściwie zastosował pojęcie "porady prawnej" użyte w art. 4 ust. 2 rozporządzenia;
(ii) błędnie zakwalifikował opinię prawną jako "poradę prawną" w rozumieniu art. 4 ust. 2 rozporządzenia oraz naruszył zakres i treść art. 4 ust.2 i art. 4 ust. 3 oraz immanentną konstrukcję i strukturę rozporządzenia;
(iii) dokonał błędnej wykładni i niewłaściwie zastosował (stwarzając precedens prawa wspólnotowego) zasadę, w myśl której udzielony powinien zostać możliwie najszerszy dostęp do dokumentów przechowywanych przez instytucje wspólnotowe a wyjątki od tej zasady powinny być dokonywane tak restrykcyjnie jak to tylko możliwe;
(iv) dokonał błędnej wykładni i niewłaściwie zastosował (stwarzając precedens prawa wspólnotowego) zasadę, w myśl której żądanie udostępnienia dokumentu powinno być oceniane ad casu;
(v) dokonał błędnej wykładni i niewłaściwie zastosował koncepcję "[nadrzędnego] interesu publicznego" oraz popełnił błąd co do prawa obciążając ciężarem dowodu tej okoliczności stronę skarżącą;
(vi) naruszył zasadę prawa wspólnotowego, w myśl której porządek prawny Wspólnot jest oparty na zasadzie praworządności; oraz
(vii) nie uzasadnił w dostateczny sposób oraz nie ustosunkował się do niektórych argumentów powołanych przez stronę skarżącą.
______
(1) Dz. U. C 112 z dnia 10/05/2003, str. 38
(2) Dz. U. L 145 z dnia 31/05/2001, str. 43.