Sprawa C-519/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawach T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 i T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs i in. przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 11 października 2011 r. przez ThyssenKrupp Liften BV.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.355.12/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 grudnia 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawach T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 i T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs i in. przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 11 października 2011 r. przez ThyssenKrupp Liften BV

(Sprawa C-519/11 P)

(2011/C 355/20)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 3 grudnia 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: ThyssenKrupp Liften BV (przedstawiciele: O. W. Brouwer, N. Lorjé, N. Al-Ani, advocaten)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie zaskarżonego wyroku z dnia 13 lipca 2001 r. w zakresie, w którym sąd oddalił zarzuty wnoszącej odwołanie w pierwszej instancji;

– rozstrzygnięcie sprawy i następcze stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007) 512 wersja ostateczna⁽¹⁾ z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie COMP/E-1/38.823 - Windy i Schody ruchome - na podstawie zarzutów wskazanych w postępowaniu w pierwszej instancji lub obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie;

– ewentualnie obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie;

– ewentualnie - w dalszej kolejności - przekazanie sprawy sądowi do ponownego rozpatrzenia;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera skargę na pięciu zarzutach:

1) Naruszenie art. 81 ust. 1 WE (obecnie art. 101 ust. 1 TFUE) w związku z tym, że nieprawidłowości nie mogły w sposób odczuwalny wpłynąć na handel pomiędzy państwami członkowskimi i Komisja wszczęła postępowanie niezgodnie z prawem.

2) Naruszenie zasady Ne bis in idem.

3) Naruszenie zasady proporcjonalności poprzez określenie nieproporcjonalnej kwoty wyjściowej grzywny.

4) Naruszenie maksymalnej kwoty grzywien na podstawie art. 23 rozporządzenia nr 1/2003⁽²⁾, domniemania niewinności zagwarantowanego w art. 48 ust. 1 oraz w art. 6 ust. 2 EKPC, zasady Nulla poena sine lege zagwarantowanej w art. 49 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, zasady proporcjonalności na podstawie art. 49 ust. 3 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz zasady osobistego charakteru sankcji i osobistej odpowiedzialności poprzez przyjęcie solidarnej odpowiedzialności w zakresie grzywny obliczonej na podstawie obrotów łącznych.

5) Nieprawidłowe badanie i niezgodne z prawem zaniechanie sądu poprzez brak zastosowania uprawnienia do nieograniczonej weryfikacji grzywien, w szczególności odnośnie do kwoty wyjściowej, celu odstraszającego i współpracy w zakresie wykraczającym poza obwieszczenie w sprawie współpracy z 2002 r.

______

⁽¹⁾ Streszczenie w Dz.U. 2008, C 75, s. 19.

⁽²⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).