Sprawa C-519/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba, powiększony skład) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01 GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 20 grudnia 2006 r. przez Asociación de exportadores espanoles de productos farmacéuticos (Aseprofar).
Dz.U.UE.C.2007.56.18/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-519/06 P)
(2007/C 56/32)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 10 marca 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Asociación de exportadores españoles de productos farmacéuticos (Aseprofar) (przedstawiciele: M. Araujo Boyd, abogado, J. L. Buendía Sierra, członek służby prawnej)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC), Bundesverband der Arzneimittel-Importeure eV, Spain Pharma, SA, GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie pkt 1 wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01,
– ostateczne rozstrzygnięcie sporu w sprawie T-168/01 poprzez oddalenie skargi GLAXO i potwierdzenie decyzji Komisji 2001/791/WE, oraz
– uchylenie pkt 3, 4 i 5 wymienionego wyroku, które dotyczą kosztów, oraz obciążenie GLAXO wszystkimi kosztami postępowania w sprawie T-168/01 wraz z kosztami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony z następujących przyczyn:
Błędne zastosowanie art. 81 ust. 1 WE
Wnoszący odwołanie utrzymuje, że Sąd Pierwszej Instancji (zwany dalej "SPI") niesłusznie odrzucił twierdzenia Komisji, że podwójne ceny GLAXO miały na celu zapobieganie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji i podnosi, że podwójne ceny i zakazy wywozu mają z natury charakter antykonkurencyjny. Wnoszący odwołanie utrzymuje również, że SPI niewłaściwie zastosował art. 81 ust. 1 WE w kontekście sektora regulowanego, że w zaskarżonym wyroku nieprawidłowo przeprowadził analizę kontekstu prawnego i gospodarczego sprawy oraz, że popełnił oczywisty błąd co do prawa dokonując oceny celu reguł konkurencji zawartych w traktacie WE i analizy dobrobytu konsumenta wynikającego z handlu równoległego.
Błędne zastosowanie art. 81 ust. 3 WE
Zgodnie z zaskarżonym wyrokiem Komisja nieprawidłowo przeprowadziła ocenę związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy handlem równoległym a innowacją, a także pomiędzy art. 4 ogólnych warunków sprzedaży warunków innowacją. SPI orzekł również, że wnioski Komisji w zakresie wpływu wahań walutowych na handel równoległy między Hiszpanią a Zjednoczonym Królestwem były błędne. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że Komisja przeprowadziła w pełni prawidłową ocenę tych zagadnień oraz że nie popełniła żadnego oczywistego błędu w ocenie, a zatem że SPI niewłaściwie zinterpretował art. 81 ust. 3 WE.
Ostatecznie wnoszący odwołanie utrzymuje, że SPI przerzucił ciężar dowodu dotyczący art. 81 ust. 3 WE i nie dokonał prawidłowej analizy oceny przesłanki drugiej, trzeciej i czwartej tego artykułu, jaka została przeprowadzona przez Komisję. Wnoszący odwołanie utrzymuje, że cztery przesłanki udzielenia zwolnienia na podstawie art. 81 ust. 3 muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie tylko jednej z nich jest dla Komisji wystarczającą podstawą do odrzucenia wniosku o zwolnienie. W konsekwencji SPI nie może stwierdzić nieważności odmownej decyzji, jeśli uprzednio nie dokonał on pełnej oceny analizy czterech przesłanek zawartych w art. 81 ust. 3, która została przeprowadzona przez Komisję i jeśli nie stwierdził, iż w odniesieniu do tych przesłanek Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie.