Sprawa C-514/14 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 5 września 2014 r. w sprawie T-471/11, Odile Jacob przeciwko Komisji, wniesione w dniu 14 listopada 2014 r. przez Éditions Odile Jacob SAS.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.26.14/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 26 stycznia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 5 września 2014 r. w sprawie T-471/11, Odile Jacob przeciwko Komisji, wniesione w dniu 14 listopada 2014 r. przez Éditions Odile Jacob SAS

(Sprawa C-514/14 P)

Język postępowania: francuski

(2015/C 026/19)

(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Éditions Odile Jacob SAS (przedstawiciele: J.F. Bellis, O. Fréget i L. Eskenazi, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Lagardère SCA, Wendel

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne i uzasadnione;

- uchylenie wydanego przez Sąd w dniu 5 września 2014 r. wyroku w sprawie T-471/11 Editions Odile Jacob SAS przeciwko Komisji Europejskiej i rozstrzygnięcie stanowiącego jego przedmiot sporu;

- uwzględnienie żądań podniesionych przez skarżącą w pierwszej instancji i, co za tym idzie, stwierdzenie nieważności decyzji nr SG-Greffe(2011) D/C(2011)3503 z dnia 13 maja 2011 r. wydanej w sprawie COMP/M.2978 - Lagardère/ Natexis/VUP w następstwie wyroku z dnia 13 września 2010 r. Éditions Jacob/Komisja, w której to decyzji Komisja ponownie zatwierdziła status Wendel Investissement jako nabywcy aktywów zbywanych zgodnie ze zobowiązaniami zaciągniętymi w związku z jej decyzją z dnia 7 stycznia 2004 r. zezwalającą na przeprowadzenie koncentracji Lagardère/Natexis/VUP;

- obciążenie Komisji Europejskiej i interwenientów kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem w obu instancjach, w tym także tych związanych z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego i postępowaniem w przedmiocie sprostowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera je na trzech zarzutach.

W pierwszej kolejności twierdzi ona, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa nie stwierdzając naruszenia przez Komisję art. 266 TFUE oraz art. 47 Karty Praw Podstawowych. Oddziałująca negatywnie na zgodność z prawem nieprawidłowość pierwszej decyzji pociągnęła za sobą również bezprawność zaskarżonej decyzji ze względu na to, że wydając ten drugi akt Komisja nie zaradziła skutkom braku niezależności pełnomocnika przez cały okres wykonywania przezeń powierzonego mu zadania. Efektem tego przyjęcie przez Komisję zaskarżonej decyzji stanowi zdaniem wnoszącej odwołanie naruszenie zasad rządzących rzetelnym procesem i sprowadza do zera skuteczność sądowej kontroli wydawanych przez tę instytucję aktów.

Po drugie, wnosząca odwołanie stoi na stanowisku, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa uznając, iż decyzja o warunkowym zatwierdzeniu koncentracji może stanowić podstawę prawną dla nowej decyzji o zatwierdzeniu.

Wnosząca odwołanie zarzuca wreszcie Sądowi, że ten nie wziął pod uwagę kryteriów prawnych służących ocenie niezależności, jaką nabywca zbywanych aktywów cieszył się wobec ich zbywcy i w związku z tą oceną dopuścił się naruszeń prawa i przeinaczenia okoliczności faktycznych.