Sprawa C-511/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawie T-59/07, Polimeri Europa przeciwko Komisji, wniesione w dniu 4 października 2011 r. przez Polimeri Europa SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.340.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 listopada 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 13 lipca 2011 r. w sprawie T-59/07, Polimeri Europa przeciwko Komisji, wniesione w dniu 4 października 2011 r. przez Polimeri Europa SpA

(Sprawa C-511/11 P)

(2011/C 340/23)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2011 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Polimeri Europa SpA (przedstawiciele: M. Siragusa, F.M. Moretti i L. Nascimbene, Rechtsanwälte)

Inny uczestnik postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie występuje o

– uchylenie w całości albo w części wyroku Sądu w zakresie, w jakim na tej podstawie oddalono skargę Polimeri w sprawie T-59/07, a zatem:

(i) stwierdzenie nieważności w całości lub w części decyzji Komisji C(2006) 5700 wersja ostateczna z dnia 29 listopada 2006 r. odnoszącej się do postępowania na mocy art. 81 [WE] oraz art. 53 porozumienia EOG (sprawa COMP/F/38.638 - Kauczuk butadienowy i emulsyjny kauczuk butadienowo styrenowy, zwanej dalej "decyzją"),

(ii) lub, uchylenie grzywny nałożonej na Polimeri albo obniżenie jej kwoty;

– tytułem żądania ewentualnego, uchylenie wyroku w całości albo w części w zakresie, w jakim na tej podstawie oddalono skargę Polimeri w sprawie T-59/07 oraz przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem uwag Trybunału;

– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania w sprawie T-59/07

Zarzuty i główne argumenty

Sąd przy lekturze pisma w sprawie przedstawienia zarzutów z dnia 6 kwietnia 2006 r. nie zauważył poważnej pomyłki, ze względu na którą oparł na błędnych przesłankach oddalenie trzeciego zarzutu skargi Polimeri dotyczącego naruszenia prawa do obrony polegającego na rozbieżności między pismem w sprawie przedstawienia zarzutów z dnia 6 kwietnia 2006 r. a decyzją, w zakresie sposobu rozkładu odpowiedzialności między Polimeri i Syndikal.

Sąd błędnie zastosował odpowiednie orzecznictwo wspólnotowe poprzez przypisanie Polimeri odpowiedzialności za naruszenie oraz wyłączenie Syndical z kręgu adresatów decyzji i niewystarczające uzasadnienie oddalenia zarzutów powołanych przez Polimeri w tym zakresie.

Sąd błędnie zastosował odpowiednie orzecznictwo wspólnotowe, kiedy dokonał analizy zarzutów Polimeri dotyczących rozbieżności między zeznaniami różnych pracowników przedsiębiorstwa, którzy sami współpracowali w zakresie poszczególnych aspektów rzekomego naruszenia w ramach programu świadka koronnego. Sąd, poprzez pominięcie istotnych dowodów o charakterze odciążającym, nie poddał obszernej analizie dowodów przedstawionych przez Komisję.

Sąd nie zwrócił uwagi na poważne błędy popełnione przez Komisję przy stosowaniu wytycznych w sprawie ustalania wysokości grzywny i przy zaklasyfikowaniu w decyzji naruszenia jako naruszenia "o bardzo poważnym charakterze" oraz, ponadto, nie uzasadnił w wystarczającym stopniu oddalenia zarzutów podniesionych przez Polineri w tym zakresie. Sąd nie dokonał w pełnym zakresie sądowej kontroli wymiaru grzywny nałożonej na Polimeri.

Sąd nie zwrócił uwagi na poważne błędy popełnione przez Komisję przy określaniu mnożnika i nie uzasadnił w wystarczającym stopniu oddalenia zarzutów podniesionych przez Polimeri w tym zakresie. Sąd nie zwrócił również uwagi na to, że Komisja przy okazji określania mnożnika nie przestrzegała zasady równego traktowania oraz, ponadto, nie uzasadnił w wystarczającym stopniu oddalenia zarzutów podniesionych przez Polineri w tym zakresie.

Sąd przy stosowaniu orzecznictwa wspólnotowego popełnił poważny błąd w ramach oceny zarzutów Polimeri podniesionych w związku z niedopuszczeniem kilku załączników skargi i jego uzasadnienie jest w tym zakresie niewystarczające. Tym samym sąd pominął argument na rzecz obrony Polimeri przed obciążającym ją zarzutem istnienia kartelu oraz jej udziału w nim i w ten sposób bezprawnie uchylił się od swojego obowiązku do przeprowadzenia pełnej kontroli sądowej stanu faktycznego ustalonego przez Komisję na niekorzyść spółki.