Sprawa C-509/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie rozszerzonym) wydanego w dniu 9 czerwca 2021 w sprawie T-47/19, Dansk Erhverv / Komisja, wniesione w dniu 18 sierpnia 2021 r. przez Interessengemeinschaft der Grenzhändler (IGG)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.2.15

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 stycznia 2022 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie rozszerzonym) wydanego w dniu 9 czerwca 2021 w sprawie T-47/19, Dansk Erhverv / Komisja, wniesione w dniu 18 sierpnia 2021 r. przez Interessengemeinschaft der Grenzhändler (IGG)

(Sprawa C-509/21 P)

Język postępowania: angielski

(2022/C 2/19)

(Dz.U.UE C z dnia 3 stycznia 2022 r.)

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Interessengemeinschaft der Grenzhändler (IGG) (przedstawiciele: M. Bauer, F. von Hammerstein, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Dansk Erhverv, Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec

Żądania strony wnoszącej odwołanie:

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

- oddalenie skargi;

- obciążenie strony skarżącej w pierwszej instancji kosztami postępowania;

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżony wyrok jest obarczony wieloma naruszeniami prawa. Dokonano w nim błędnej wykładni różnych pojęć prawnych z zakresu prawa pomocy państwa, w tym pojęcia "poważnych trudności" dotyczącego konieczności wszczęcia formalnego postępowania, pojęcia "dostatecznie bezpośredniego związku" między korzyścią a budżetem państwa w celu ustalenia kryterium "zasobów państwowych" oraz pojęcia "podzielności" dotyczącego różnych części wyroku. W zaskarżonym wyroku Sąd pominął również kilka przedstawionych mu argumentów i dokonał przeinaczenia lub błędnej interpretacji decyzji Komisji C(2018) 6315 final z dnia 4 października 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.44865 (2016/FC) - Niemcy - Domniemana pomoc państwa dla niemieckich sklepów przygranicznych z napojami lub twierdzeń strony wnoszącej odwołanie oraz nie przedstawił uzasadnienia.

Co do szczegółów, strona wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty:

1) Sąd naruszył prawo i błędnie zastosował art. 107 ust. 1 TFUE) dokonując przy ocenie kryterium "zasobów państwowych" błędnej wykładni konieczności istnienia "dostatecznie bezpośredniego związku" między korzyścią a budżetem państwa

2) Sąd naruszył prawo i błędnie zastosował art. 107 ust. 1 TFUE), stosując błędne kryterium oceny przez Komisję kryterium "zasobów państwowych" w przypadku trudności w wykładni mających zastosowanie przepisów, których naruszenie może podlegać grzywnie.

- Część 1: Sąd naruszył prawo w pkt 159-164, odrzucając możliwość zastosowania opracowanego przez Komisję kryterium "uzasadnionych i poważnych wątpliwości".

- Część 2: Sąd naruszył prawo w pkt 140-158, wymagając dodatkowego kryterium ("konieczności stopniowego wyjaśniania przepisów prawnych") w stosunku do opracowanego przez Komisję kryterium "uzasadnionych i poważnych wątpliwości".

3) Sąd naruszył prawo w pkt 166-203, stosując do przeprowadzonej przez Komisję oceny kryterium zasobów państwowych kryterium wykraczające poza kryterium "uzasadnionych wątpliwości".

4) Sąd naruszył prawo w pkt 166-203 w odniesieniu do wszystkich sześciu kolejnych motywów uzupełniających, na podstawie których Sąd uznał, że Komisja napotkała na "poważne trudności".

- Część pierwsza: Sąd naruszył prawo w pkt 166 w odniesieniu do związku między nienakładaniem grzywien a nienakładaniem kaucji.

- Część druga: Sąd naruszył prawo w pkt 169-175 w odniesieniu do braku podstawy prawnej w prawie niemieckim.

- Część trzecia: Sąd naruszył prawo w pkt 175-177 w odniesieniu do rozbieżności opinii prawnych w Niemczech.

- Część czwarta: Sąd naruszył prawo w pkt 178-182 w odniesieniu do stosowania odstępstwa w Niemczech.

- Część piąta: Sąd naruszył prawo w pkt 183-190 w odniesieniu do motywacji władz lokalnych.

- Część szósta: Sąd naruszył prawo w pkt 191-195 w odniesieniu do konieczności zbadania ram prawnych leżących u podstaw sprawy.

- Część siódma: Sąd naruszył prawo w pkt 196-202 w odniesieniu do wykładni prawa zastosowanej przez niemieckie władze lokalne w oparciu o "wniosek przez analogię".

5) Sąd naruszył prawo, odrzucając dodatkowe argumenty podniesione przez stronę wnoszącą odwołanie na poparcie tezy, że Komisja nie napotkała na "poważne trudności".

- Część pierwsza: Sąd naruszył prawo w pkt 222-229, oddalając argument strony wnoszącej odwołanie dotyczący okoliczności, że prawo krajowe nie nakłada na władze obowiązku nakładania grzywien.

- Część druga: Sąd naruszył prawo w pkt 231-234, pomijając argument strony wnoszącej odwołanie, dotyczący wyroku Trybunału w sprawie Radlberger i naruszenia art. 34 TFUE.

6) Sąd naruszył prawo w pkt 238, stwierdzając nieważność całej decyzji Komisji, w tym części dotyczącej podatku VAT.