Sprawa C-507/13: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2013 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.359.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 grudnia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2013 r. - Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-507/13)

(2013/C 359/05)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: E. Jenkinson, S. Behzadi-Spencer, pełnomocnicy oraz K. Beal QC)

Strona pozwana: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności art. 94 ust. 1 lit. g), art. 94 ust. 2 i/lub art. 162 ust. 1 i 3 dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych IV ¹ ;

– stwierdzenie nieważności art. 450 ust. 1 lit. d) i i) i/lub lit. j) i/lub art. 521 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych ² ;

– obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zjednoczone Królestwo wnosi o stwierdzenie nieważności określonych przepisów niektórych aktów prawodawczych Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej na podstawie art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej "TFUE"). Skarga o stwierdzenie nieważności dotyczy "pakietu w sprawie wymogów kapitałowych IV", który wszedł w życie w dniu 17 lipca 2013 r. Pakiet ten obejmuje nową dyrektywę w sprawie wymogów kapitałowych, dyrektywę 2013/36/UE oraz nowe rozporządzenie w sprawie wymogów kapitałowych. Zjednoczone Królestwo kwestionuje wyłącznie niektóre postanowienia tych aktów, a mianowicie:

(i) art. 94 ust. 1 lit. g), art. 94 ust. 2 oraz art. 162 ust. 1 i 3 dyrektywy 2013/36/UE (»zwanej dalej dyrektywą w sprawie wymogów kapitałowych IV«), która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym w dniu 27 czerwca 2013 r. Zgodnie z jej art. 164 dyrektywa ta weszła w życie w dniu 17 lipca 2013 r.

(ii) art. 450 ust. 1 lit. d), art. 450 ust. 1 lit. i), art. 450 ust. 1 lit. j) oraz art. 521 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych, rozporządzenia (UE) nr 575/2013 (zwanego dalej »rozporządzeniem w sprawie wymogów kapitałowych«). Rozporządzenie w sprawie wymogów kapitałowych zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym w dniu 27 czerwca 2013 r. i weszło w życie w dniu 28 czerwca 2013 r. zgodnie z jego art. 521 ust. 1. Ma być stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r. zgodnie z jego art. 521 ust. 2.

W zaskarżonych aktach Parlament i Rada przyjęli szereg środków dotyczących zmiennych składników wynagrodzenia, które może być wypłacane określonym pracownikom instytucji (to znaczy instytucji kredytowych i przedsiębiorstw inwestycyjnych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych). W szczególności art. 94 ust. 1 lit. g) dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych IV wprowadził ograniczenie w zakresie zmiennych składników wynagrodzenia, które może być wypłacane niektórym »podmiotom podejmującym istotne ryzyko«. Zwane jest to potocznie »ograniczeniem premii bankowców«. Ponadto zgodnie z art. 94 ust. 2 dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych IV prawodawca Unii przyznał Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego (EUNB), agencji utworzonej zgodnie z art. 114 TFUE, zadanie określenia kryteriów wskazania "podmiotów podejmującym istotne ryzyko" w każdej szczególnej instytucji oraz opracowania wytycznych dotyczących stopy dyskontowej, która może być stosowana do długoterminowych zmiennych składników wynagrodzenia. Artykuł 450 rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych wymaga, aby po ich określeniu instytucje opublikowały niektóre szczegółowe informacje dotyczące wynagrodzenia takich podmiotów w celu publicznego upowszechnienia.

Zjednoczone Królestwo twierdzi, że należy stwierdzić nieważność spornych przepisów z następujących względów:

(i) sporne przepisy zostały przyjęte w oparciu o nieodpowiednią podstawę prawną w Traktacie;

(ii) sporne przepisy są nieproporcjonalne i nie zachowują zasady pomocniczości;

(iii) sporne przepisy weszły w życie w sposób naruszający zasadę pewności prawa;

(iv) powierzenie niektórych zdań EUNB oraz przyznanie niektórych uprawnień Komisji nastąpiło ultra vires;

(v) wymogi dotyczące ujawniania informacji określone w rozporządzeniu w sprawie wymogów kapitałowych naruszają zasadę ochrony danych i zasadę ochrony życia prywatnego w rozumieniu prawa Unii.

(vi) w zakresie w jakim art. 94 ust. 1 lit. g) ma być stosowany do pracowników instytucji spoza EOG, narusza on art. 3 ust. 5 TUE oraz zasadę terytorialności w rozumieniu zwyczajowego prawa międzynarodowego.

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE, Dz.U. L 176, s. 338.

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, Dz.U. L 176, s. 1.