Sprawa C-505/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawach połączonych T-389/10 i T-419/10, wniesione w dniu 23 września 2015 r. przez Siderurgica Latina Martin SpA (SLM).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.406.21

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 grudnia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawach połączonych T-389/10 i T-419/10, wniesione w dniu 23 września 2015 r. przez Siderurgica Latina Martin SpA (SLM)

(Sprawa C-505/15 P)

Język postępowania: włoski

(2015/C 406/22)

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Siderurgica Latina Martin SpA (SLM) (przedstawiciele: G. Belotti, P. Ziotti, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Zmniejszenie grzywny nałożonej na SLM, indywidualnie i solidarnie, z uwzględnieniem w szczególności: i) wyników postępowania w sprawie w pierwszej instancji ii) wytycznych w sprawie kar obowiązujących w okresie kwestionowanych zdarzeń; iii) marginalnej roli wnoszącej odwołanie i jej ograniczonego w czasie udziału w kartelu, mającego początek w wypadku SLM pod koniec 1999 r., który to moment jest jedynym, dla jakiego w aktach sprawy istnieją zgodne dowody na jego poparcie w niepodważalny sposób;

- przyznanie należnego odszkodowania za przewlekłość postępowania administracyjnego, jaka cechowała działania Komisji w zakresie rozpatrywania wniosku o złagodzenie kary, którą to kwestię Sąd całkowicie pominął;

- złagodzenie kary z powodu terminowych oświadczeń wnoszącej odwołanie;

- przyznanie należnego odszkodowania w związku z przewlekłością postępowania;

- w każdym razie: obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania;

Zarzuty i główne argumenty

ORI formułuje zasadniczo cztery zarzuty mające na celu wykazanie, że Sąd:

- niezgodnie z wynikami postępowania, niewystarczająco zmienił grzywnę nałożoną na wnoszącą odwołanie, naruszając w ten sposób art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych zasady prawa Unii dotyczące proporcjonalności kar w dziedzinie przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję i obowiązek uzasadnienia;

- niestosując wytycznych w sprawie kar obowiązujących w okresie wystąpienia okoliczności faktycznych naruszył prawo Unii w zakresie niedziałania wstecz surowszych przepisów karnych, a w szczególności art. 49 ust. 1 Karty praw podstawowych.

- nie w pełni wykonał kontrolę sądową, naruszając w ten sposób również art. 48 Karty praw podstawowych w oczywisty sposób nieprawidłowo wykorzystując niespójne wyniki postępowania, wykazując się stronniczością i nie przedstawiając uzasadnienia;

- nie zajął stanowiska co do zarzucanego nieprawidłowego administrowania przez Komisję postępowaniem ze względu na przewlekłość rozpatrywania wniosku o złagodzenie kary, który Komisja zbadała dopiero sześć lat po jego złożeniu.

- nie uwzględnił szczególnych cech wniosku wnoszącej odwołanie o złagodzenie kary dochodząc do paradoksalnego i oczywiście niesłusznego wniosku, iż jedynie twórcy kartelu mogli korzystać ze zmniejszenia kary w związku z zapewnioną współpracą, albowiem posiadali informacje o dodatkowej wartości, których nie mogły mieć inne przedsiębiorstwa o marginalnej roli w kartelu;

- poświęcając 5 lat na wydanie wyroku, naruszył art. 47 Karty praw podstawowych, który zapewnia prawo do rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie.