Sprawa C-500/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Specializat Cluj (Rumunia) w dniu 30 lipca 2018 r. - AU / Reliantco Investments LTD, Reliantco Investments LTD Limassol Sucursala București.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.381.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 października 2018 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunalul Specializat Cluj (Rumunia) w dniu 30 lipca 2018 r. - AU / Reliantco Investments LTD, Reliantco Investments LTD Limassol Sucursala Bucureș ti

(Sprawa C-500/18)

Język postępowania: rumuński

(2018/C 381/14)

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2018 r.)

Sąd odsyłający

Tribunalul Specializat Cluj

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: AU

Strona pozwana: Reliantco Investments LTD, Reliantco Investments LTD Limassol Sucursala Bucureș ti

Pytania prejudycjalne

1. Czy przy dokonywaniu wykładni pojęcia "klient detaliczny", o którym mowa w art. 4 [ust.] 1 pkt. 12 dyrektywy 2004/ 39/[WE] ¹ , sąd odsyłający może/musi zastosować te same kryteria wykładni, które definiują pojęcie konsumenta w rozumieniu art. 2 lit. b) dyrektywy 93/13/EWG ² ?

2. W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, na jakich warunkach "klient detaliczny", w rozumieniu dyrektywy 2004/[39/WE], może skorzystać ze statusu konsumenta w sporze takim jak ten będący przedmiotem postępowania głównego?; oraz

3. W szczególności, czy realizacja przez "klienta detalicznego", w rozumieniu dyrektywy 2004/[39/WE], znacznej wielkości transakcji w stosunkowo krótkim okresie czasu oraz inwestowanie dużych kwot pieniędzy w instrumenty finansowe, takie jak te określone w art. 4 [ust. 1] pkt. 17 dyrektywy 2004/39[WE], stanowią odpowiednie kryteria oceny, czy "klientowi detalicznemu" w rozumieniu wspomnianej dyrektywy przysługuje status konsumenta?

4. Czy w operacji mającej na celu ustalenie własnej jurysdykcji - zważywszy, że sąd odsyłający ma obowiązek ustalenia wpływu, odpowiednio, art. 17 [ust.] 1 lit. c) lub art. 7 pkt. 2 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 ³  - sąd ten może lub musi wziąć pod uwagę podstawę materialnoprawną, na którą powołuje się powód, - wyłącznie odpowiedzialność pozaumowną - jako środek prawny na zawarcie rzekomo nieuczciwych warunków w rozumieniu dyrektywy 93/13/ EWG, dla których mające zastosowanie prawo materialne określa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 864/2007 (Rzym II) ⁴ , czy też ewentualny status konsumenta przysługujący powodowi powoduje, że podstawa materialnoprawna jego powództwa jest nieistotna?

¹ Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. 2004, L 145, s. 1)

² Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. 1993, L 95, s. 29).

³ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. 2012, L 351, s. 1)

⁴ Rozporządzenie (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczące prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych (Rzym II) (Dz.U. 2007, L 199, s. 40).