Sprawa C-500/10: Ufficio IVA di Piacenza v. Belvedere Costruzioni Srl (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2012.151.6/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-500/10)(1)
(Podatki - Podatek VAT - Artykuł 4 ust. 3 TUE - Szósta dyrektywa - Artykuły 2 i 22 - Automatyczne zakończenie postępowania przed sądem trzeciej instancji w sprawach podatkowych)
(2012/C 151/11)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2012 r.)
Sąd krajowy
Commissione tributaria centrale, sezione di Bologna
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Ufficio IVA di Piacenza
Strona pozwana: Belvedere Costruzioni Srl
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Commissione tributaria centrale, sezione di Bologna - Podatek od wartości dodanej - Artykuły 2 i 22 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) - Obowiązek zapewnienia przez państwa członkowskie skutecznego poboru podatku VAT - Uregulowania krajowe przewidujące pod pewnymi warunkami zakończenie postępowania przed sądem bez wydania orzeczenia co do istoty w trzeciej instancji i uprawomocnienie w związku z tym orzeczenia wydanego w drugiej instancji - Rzekoma rezygnacja z poboru zharmonizowanego podatku
Sentencja
Artykuł 4 ust. 3 TUE oraz art. 2 i 22 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie stosowaniu w dziedzinie podatku od wartości dodanej przepisu prawa krajowego o charakterze wyjątkowym, takiego jak w sprawie przed sądem krajowym, przewidującego automatyczne zakończenie postępowania przed sądem do spraw podatkowych trzeciej instancji, jeżeli skarga w pierwszej instancji została wniesiona ponad dziesięć lat, a w praktyce ponad 14 lat przed wejściem w życie owego przepisu, zaś organ podatkowy przegrał zarówno w pierwszej, jak w drugiej instancji, i uprawomocnienie w związku z tym orzeczenia wydanego w drugiej instancji oraz wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, którego organ dochodził.
(1) Dz.U. C 346 z 18.12.2010.