Sprawa C-498/17: Komisja Europejska v. Republika Włoska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.187.18

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 czerwca 2019 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 21 marca 2019 r. - Komisja Europejska/Republika Włoska

(Sprawa C-498/17) ¹

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 1999/31/WE - Artykuł 14 lit. b) i c) - Składowanie odpadów - Istniejące składowiska odpadów - Naruszenie)

Język postępowania: włoski

(2019/C 187/20)

(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, F. Thiran i E. Sanfrutos Cano, pełnomocnicy) Strona pozwana: Republika Włoska (przedstawiciele: G. Palmieri, pełnomocnik, i G. Palatiello, avvocato dello Stato)

Sentencja

1) Nie przyjmując w odniesieniu do składowisk odpadów położonych w miejscowościach: Avigliano (Serre Le Brecce), Ferran-dina (Venita), Genzano di Lucania (Matinella), Latronico (Torre), Lauria (Carpineto), Maratea (Montescuro), Moliterno (Tempa La Guarella), Potenza (dwa składowiska, Montegrosso-Pallareta), Rapolla (Albero in Piano), Roccanova (Serre), Sant'Angelo Le Fratte (Farisi), Campotosto (Reperduso), Capistrello (Trasolero), Francavilla (Valle Anzuca), L'Aquila (Ponte delle Grotte), Andria (D'Oria G. & C.), Canosa (CO.BE.MA), Bisceglie (CO.GE.SER), Andria (F.lli Acquaviva), Trani (BAT Igea), Torviscosa (spółka Caf-faro), Atella (Cafaro), Corleto Perticara (Tempa Masone), Marsico Nuovo (Galaino), Matera (La Martella), Pescopagano (Domac-chia), Rionero in Volture (Ventaruolo), Salandra (Piano del Governo), San Mauro Forte (Priati), Senise (Palomabara), Tito (Aia dei Monaci), Tito (Valle del Forno), Capestrano (Tirassegno), Castellalto (Colle Coccu), Castelvecchio Calvisio (Termine), Corfi-nio (Cannucce), Corfinio (Case querceto), Mosciano S. Angelo (Santa Assunta), S. Omero (Ficcadenti), Montecorvino Pugliano (Parapoti), San Bartolomeo in Galdo (Serra Pastore), Trivigano (dawniej Cava Zof) i Torviscosa (de La Valletta), wszystkich koniecznych środków w celu zamknięcia bez zbędnej zwłoki, zgodnie z art. 7 lit. g) i art. 13 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów, tych spośród składowisk odpadów, które nie uzyskały zezwolenia na dalsze prowadzenie działalności na podstawie art. 8 tej dyrektywy, lub wszystkich koniecznych środków niezbędnych w celu zapewnienia zgodności z ową dyrektywą tych z wymienionych składowisk, które uzyskały zezwolenie na dalszą działalność, bez uszczerbku dla przesłanek określonych w pkt 1 załącznika I do tej samej dyrektywy, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 14 lit. b) i c) dyrektywy 1999/31.

2) Republika Włoska zostaje obciążona kosztami postępowania.

¹ Dz.U. C 338 z 9.10.2017.