Sprawa C-490/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w 15 lipca 2015 r. w sprawach połączonych T-389/10 i T-419/10, wniesione w dniu 18 września 2015 r. przez Ori Martin SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.406.19

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 grudnia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w 15 lipca 2015 r. w sprawach połączonych T-389/10 i T-419/10, wniesione w dniu 18 września 2015 r. przez Ori Martin SA

(Sprawa C-490/15 P)

Język postępowania: włoski

(2015/C 406/19)

(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Ori Martin SA (przedstawiciele: G. Belotti, P. Ziotti, avvocati)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

- 1) Tytułem głównym: uchylenie wyroku w części, w której Sąd Unii Europejskiej oddalił skargę w sprawie T-419/10 w zakresie w jakim żądano w niej stwierdzenia nieważności spornej decyzji ze względu na bezprawne rozszerzenie odpowiedzialności solidarnej na wnoszącą odwołanie za czyny spółki zależnej SLM. Uchylenie wyroku ze względu na naruszenie art. 47 Karty praw podstawowych lub posiłkowo przyznanie wnoszącej odwołanie należnego odszkodowania.

- 2) Tytułem ewentualnym: zmianę zaskarżonego wyroku i wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia co do istoty zmniejszającego grzywnę z uwzględnieniem: i) wyników postępowania w sprawie w pierwej instancji, ii) wytycznych w sprawie kar obowiązujących w okresie kwestionowanych zdarzeń iii) ograniczonego w czasie uczestnictwa w kartelu, mającego początek w wypadku SLM/ORI pod koniec 1999 r., który to moment jest jedynym dla jakiego w aktach sprawy istnieją zgodne dowody na jego poparcie.

- W każdym razie: obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

ORI formułuje zasadniczo cztery zarzuty mające na celu wykazanie, że Sąd:

a) zmienił w sposób nieproporcjonalny i niezgodny z wynikami postępowania, grzywnę nałożoną na wnoszącą odwołanie, naruszając tym samym art. 49 ust. 3 Karty praw podstawowych oraz zasady prawa Unii dotyczące proporcjonalności kar w dziedzinie przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję i obowiązek uzasadnienia;

b) naruszył prawo Unii w zakresie dotyczącym zasady osobistej odpowiedzialności na której opiera się prawo Unii w dziedzinie konkurencji, niesłusznie rozszerzając odpowiedzialność solidarną na wnoszącą odwołanie, mimo że nie miała ona zupełnie związku z kwestionowanym zdarzeniami;

c) naruszył prawo Unii w zakresie niedziałania wstecz surowszych przepisów karnych, a w szczególności art. 49 ust. 1 Karty praw podstawowych;

d) nie w pełni wykonał kontrolę sądową, w oczywisty sposób nieprawidłowo wykorzystując wyniki postępowania i nie przedstawiając uzasadnienia;

e) naruszył art. 47 Karty praw podstawowych albowiem sprawa nie została rozpatrzona w rozsądnym terminie.