Sprawa C-478/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia (Włochy) w dniu 6 listopada 2008 r. - Buzzi Unicem SpA i in. przeciwko Ministero dello Sviluppo Economico i in..

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.19.14

Akt nienormatywny
Wersja od: 24 stycznia 2009 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia (Włochy) w dniu 6 listopada 2008 r. - Buzzi Unicem SpA i in. przeciwko Ministero dello Sviluppo Economico i in.

(Sprawa C-478/08)

(2009/C 19/24)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 24 stycznia 2009 r.)

Sąd krajowy

Tribunale Amministrativo Regionale per la Sicilia

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Buzzi Unicem SpA i in..

Strona pozwana: Ministero dello Sviluppo Economico i in..

Pytania prejudycjalne

1) Czy zasadę "zanieczyszczający płaci", wyrażoną w art. 174 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską można rozumieć w ten sposób, że można, chociażby wyłącznie w wyjątkowy sposób, nałożyć zobowiązania dotyczące nadzwyczajnych środków ochrony, rekultywacji i rehabilitacji środowiska na zanieczyszczonym obszarze (i/lub związanych z tym kosztów) na podmiot, który nie wprowadza do środowiska substancji, wywołujących szkody ekologiczne na tym obszarze, czy też, w przypadku odpowiedzi przeczącej, zasada ta sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych i/lub praktyce administracji, które nakładają zobowiązania dotyczące nadzwyczajnych środków ochrony, rekultywacji i rehabilitacji środowiska na zanieczyszczonym obszarze (i/lub związanych z tym kosztów) na podmiot, który twierdzi, iż nie wprowadza do środowiska substancji, wywołujących szkody ekologiczne na tym obszarze, z wyłączeniem jakichkolwiek wcześniejszych ustaleń dotyczących określenia odpowiedzialności z uwzględnieniem związku przyczynowego lub wyłącznie z uwagi na fakt, że podmiot ten prowadzi działalność lub przysługują mu prawa rzeczowe czy też posiada przedsiębiorstwo na zanieczyszczonym obszarze, z naruszeniem lub z pominięciem zasady proporcjonalności?

2) Czy zasada "zanieczyszczający płaci" sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, a w szczególności art. 2050 kodeksu cywilnego, który umożliwia władzom publicznym, w przypadku gdy na skażonym obszarze prowadzi działalność wiele podmiotów gospodarczych, nałożenie na nich zobowiązań w zakresie rekultywacji tego obszaru, bez wcześniejszego ustalenia w sposób indywidualny odpowiedzialności każdego z nich za zanieczyszczenie lub wyłącznie z uwagi na fakt, że sytuacje ich charakteryzuje posiadanie środków produkcji i zatem są obiektywnie odpowiedzialni za szkody przez nie wyrządzone w środowisku lub też, czy mogą oni być zobowiązani do rehabilitacji środowiska naturalnego w związku ze stwierdzonym zanieczyszczeniem, nawet bez względu na materialne przyczynienie się do zanieczyszczenia i rozmiar tego przyczynienia się?

3) Czy wspólnotowa dyrektywa w sprawie odszkodowania za szkody wyrządzone w środowisku naturalnym (dyrektywa 2004/35/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r.(1), w szczególności art. 7 i cytowany w nim załącznik II) sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają administracji publicznej narzucenie jako "racjonalnych środków zaradczych" działań w zakresie matryc środowiskowych (które obejmują w niniejszym przypadku, "fizyczne odgraniczenie" wód gruntowych na całej długości brzegu morskiego), które różnią się od środków przyjętych wcześniej w wyniku przeprowadzonego na zasadach kontradyktoryjnych dochodzenia, zatwierdzonych, wykonanych i będących w toku, bez dokonania oceny warunków występujących na danym obszarze, kosztów w stosunku do racjonalnie możliwych do przewidzenia korzyści, możliwych lub prawdopodobnych szkód ubocznych oraz skutków w odniesieniu do zdrowia i bezpieczeństwa publicznego oraz czasu niezbędnego dla ich realizacji?

4) Czy, uwzględniając wyjątkową sytuację występującą na obszarze o szczególnym narodowym znaczeniu w Priolo, dyrektywa w sprawie odszkodowania za szkody wyrządzone w środowisku naturalnym (dyrektywa 2004/35/WE z dnia 21 kwietnia 2004 r., w szczególności art. 7 i cytowany w nim załącznik II) sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają administracji publicznej narzucenie z urzędu wymogów takich jak warunki zezwolenia na zgodne z prawem wykorzystanie terenów, które nie są bezpośrednio związane z rekultywacją, w zakresie w jakim tereny te zostały już poddane rekultywacji lub nie są zanieczyszczone, znajdujących się na obszarze o szczególnym narodowym znaczeniu w Priolo?

______

(1) Dz. U. L 143 s 56.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.