Sprawa C-474/08: Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.32.13/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 lutego 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 listopada 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-474/08)

(2009/C 32/21)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 7 lutego 2009 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: M. Patakia i B. Schima, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że:

poprzez brak przewidzenia możliwości złożenia skargi na odmowę przyłączenia do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej do organu regulacyjnego, który rozstrzyga w terminie dwóch miesięcy w drodze wiążącej decyzji wydanej zgodnie z art. 23 ust. 5 dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 96/92/WE⁽¹⁾,

poprzez wyłączenie z zakresu kompetencji organu regulacyjnego przewidzianych w art. 23 ust. 2 dyrektywy 2003/54/WE niektórych elementów decydujących z punktu widzenia obliczania taryf,

Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy powyższej dyrektywy;

– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja po pierwsze twierdzi, iż nie dokonano transpozycji art. 23 ust. 5 dyrektywy 2003/54/WE. Właściwe przepisy Loi relative ŕ l'organisation du marché de l'électricité (belgijskiej ustawy dotyczącej organizacji rynku elektryczności) są w istocie tak ogólne, iż nie pozwalają na stwierdzenie z pewnością czy istnieje indywidualne prawo do zaskarżenia odmowy dostępu do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej energii elektrycznej. W przepisach tych w szczególności nie ustanowiono żadnych precyzyjnych ram proceduralnych i nie przewidziano żadnego terminu odnoszącego się do odpowiedzi Commission nationale de régulation de l'électricité (Narodowa Komisja Regulacji Energii Elektrycznej, zwana dalej "CRE").

Po drugie, skarżąca zarzuca stronie pozwanej niewłaściwą interpretację art. 23 ust. 2 dyrektywy 2003/54/WE w zakresie, w jakim strona pozwana przyznaje Królowi, a więc organowi innemu niż CRE, prawo do ustalania szczegółowych reguł dotyczących amortyzacji oraz marży zysku w odniesieniu do inwestycji leżących w interesie narodowym i europejskim. Procedura ta jest nie do pogodzenia z wyżej wymienionym artykułem, gdyż nie wydaje się, by organ regulacyjny miał w dwóch powyższych sytuacjach jakikolwiek wpływ na metodologię obliczania lub ustalania taryf przesyłowych i dystrybucyjnych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 176, s. 37.