Sprawa C-473/19: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vänersborgs tingsrätt, mark- och miljödomstolen (Szwecja) w dniu 18 czerwca 2019 r. - Föreningen Skydda Skogen/Länsstyrelsen i Västra Götalands län, B.A.B.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.288.32

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 sierpnia 2019 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vänersborgs tingsrätt, mark- och miljödomstolen (Szwecja) w dniu 18 czerwca 2019 r. - Föreningen Skydda Skogen/Länsstyrelsen i Västra Götalands län, B.A.B.

(Sprawa C-473/19)

Język postępowania: szwedzki

(2019/C 288/40)

(Dz.U.UE C z dnia 26 sierpnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Vänersborgs tingsrätt, mark- och miljödomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Föreningen Skydda Skogen

Strona przeciwna: Länsstyrelsen i Västra Götalands län, B.A.B.

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 5 dyrektywy 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa ¹  należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on praktyce krajowej, w ramach której ochrona obejmuje jedynie te gatunki, które wymieniono w załączniku I do dyrektywy 2009/147 lub które są zagrożone na jakimś poziomie, lub których populacja długotrwale spada?

2) Czy określenia "umyślne zabijanie/płoszenie/niszczenie" zawarte w art. 5 lit. a)-d) dyrektywy 2009/147 i art. 12 lit. a)-c) dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory ²  należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one praktyce krajowej, w ramach której, jeżeli cel podejmowanych działań ma być wyraźnie inny niż zabijanie czy płoszenie gatunków (na przykład mają to być działania w zakresie leśnictwa lu b zagospodarowania terenu), zakazy mają zastosowanie tylko w przypadku istnienia ryzyka, że podejmowane działania niekorzystnie wpłyną na stan ochrony gatunków?

3) Jeżeli na pytanie drugie, w jakiejkolwiek części, zostanie udzielona odpowiedź, zgodnie z którą, aby zakaz obowiązywał, należy ocenić szkodę na poziomie innym niż indywidualny, to czy oceny należy w związku z tym dokonać w którejś z wymienionych niżej skali lub na którymś z wymienionych niżej poziomów:

a) określona część populacji ograniczona geograficznie zgodnie z definicją pod lit. a), na przykład w granicach regionu, państwa członkowskiego lub Unii Europejskiej;

b) dana lokalna populacja (biologicznie odizolowana od innych populacji gatunku);

c) dana metapopulacja;

d) cała populacja gatunku w odnośnej regionalnej części biogeograficznej zasięgu gatunku?

4) Czy wyrażenie "pogarszanie stanu lub niszczenie" użyte w art. 12 lit. d) dyrektywy 92/43 w odniesieniu do obszaru reprodukcji zwierząt należy interpretować w ten sposób, że wyklucza ono praktykę krajową oznaczającą, iż mimo podjęcia środkó w zapobiegawczych dochodzi do utraty trwałej ekologicznej funkcjonalności (TEF) siedliska danego gatunku - poprzez wyrządzaną szkodę, niszczenie lub pogarszanie stanu, bezpośrednio lub pośrednio, indywidualnie lub kumulatywnie - w związk u z czym zakaz obowiązuje tylko wtedy, kiedy stan ochrony danego gatunku prawdopodobnie pogorszy się na jednym z poziomów wymienionych w pytaniu trzecim?

5) Jeżeli odpowiedź na pytanie czwarte będzie w jakimś zakresie przecząca, tzn. w celu zastosowania zakazu trzeba będzie oceni ć szkodę na poziomie innym niż poziom siedliska na pojedynczym obszarze, to czy oceny należy w związku z tym dokonać w którejś z wymienionych niżej skali lub na którymś z wymienionych niżej poziomów:

a) określona część populacji ograniczona geograficznie zgodnie z definicją pod lit. a), na przykład w granicach regionu, państwa członkowskiego lub Unii Europejskiej;

b) dana lokalna populacja (biologicznie odizolowana od innych populacji gatunku);

c) dana metapopulacja;

d) cała populacja gatunku w odnośnej regionalnej części biogeograficznej zasięgu gatunku?

Pytania drugie i czwarte, postawione przez mark- och miljödomstolen (sąd właściwy w sprawach nieruchomości i środowiska), obejmują pytanie o to, czy ścisła ochrona przewidziana w dyrektywach przestaje obowiązywać w odniesieniu do gatunków, w przypadku których osiągnięto cel dyrektywy (właściwy stan ochrony).

¹ Dz.U. 2010, L 20, s. 7.

² Dz.U. 1992, L 206, s. 7.