Sprawa C-466/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 19 maja 2021 r. w sprawie T-218/18 Deutsche Lufthansa AG / Komisja Europejska, wniesione w dniu 29 lipca 2021 r. przez Kraj związkowy Nadrenii-Palatynatu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.368.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 września 2021 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 19 maja 2021 r. w sprawie T-218/18 Deutsche Lufthansa AG / Komisja Europejska, wniesione w dniu 29 lipca 2021 r. przez Kraj związkowy Nadrenii-Palatynatu

(Sprawa C-466/21 P)

Język postępowania: niemiecki

(2021/C 368/14)

(Dz.U.UE C z dnia 13 września 2021 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Kraj związkowy Nadrenii-Palatynatu (przedstawiciele: R. van der Hout, advocaat, C. Wagner, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Deutsche Lufthansa AG, Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie wyroku Sądu (dziewiąta izba) z dnia 19 maja 2021 r. w sprawie T-218/18 Deutsche Lufthansa/Komisja i prawomocne oddalenie skargi;

- obciążenie Deutsche Lufthansa AG kosztami postępowania w pierwszej instancji i w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania podniesiono pięć zarzutów:

- Zarzut pierwszy: Sąd naruszył prawo, ponieważ założył, że spółce Deutsche Lufthansa AG (zwanej dalej "DLH") przysługiwała legitymacja czynna na podstawie art. 263 ust. 4 TFUE. Sąd błędnie założył, że DLH była stroną w rozumieniu art. 1 lit. h) i art. 24 rozporządzenia (UE) 2015/1589 ¹  i w swojej skardze podnosiła naruszenie swoich praw proceduralnych. Ponadto Sąd nie uzasadnił w wystarczającym stopniu swojego rozstrzygnięcia dotyczącego legitymacji czynnej w odniesieniu do istotnych aspektów.

- Zarzut drugi: Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie dotyczące obszaru napływu klientów wyłącznie na tekście zaskarżonej decyzji, bez uwzględnienia właściwego kontekstu i istotnych dokumentów zawartych w aktach postępowania administracyjnego.

- Zarzut trzeci: Sąd naruszył prawo, ponieważ jego wyrok opiera się na tym, że Komisja przy ocenie obszaru napływu klientów nie uwzględniła obsługiwanych kierunków i innych szczegółowych informacji. Zważywszy, że DLH nie podnosiła tego w swojej skardze, Sąd nie powinien był uwzględnić skargi z tego powodu.

- Zarzut czwarty: Sąd naruszył prawo, ponieważ przyjął, że w odniesieniu do obszaru napływu klientów Komisja nie rozwiała wszystkich wątpliwości co do zgodności ze wspólnym rynkiem. W ten sposób Sąd nie uwzględnił okoliczności, że po pierwsze, Komisja wydaje decyzję o zakończeniu wstępnego postępowania wyjaśniającego na podstawie informacji, którymi dysponuje w momencie jej wydania, oraz po drugie, że Komisja nie miała żadnych powodów do powzięcia wątpliwości przy badaniu zgodności z kryteriami zawartymi w wytycznych dotyczących pomocy w sektorze lotnictwa.

- Zarzut piąty: Sąd naruszył art. 264 ust. 2 TFUE, ponieważ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji bez wskazania w jakikolwiek sposób skutków tej decyzji, jakie dalej powinny obowiązywać. Dodatkowo nie dochował on obowiązku uzasadnienia, ponieważ rozstrzygnięcie dotyczące skutków w czasie nie zostało uzasadnione.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).