Sprawa C-462/12: Skarga wniesiona w dniu 12 października 2012 r. - Komisja Europejska przeciwko Węgrom.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.379.18

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 grudnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 października 2012 r. - Komisja Europejska przeciwko Węgrom

(Sprawa C-462/12)

(2012/C 379/30)

Język postępowania: węgierski

(Dz.U.UE C z dnia 8 grudnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Braun y K. Talabér-Ritz, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Węgry

Żądania strony skarżącej

1) Stwierdzenie, że Węgry uchybiły zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 12 i 14 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy o zezwoleniach)

– poprzez zobowiązanie do zapłaty podatku specjalnego w drodze przyjęcia az egyes ágazatokat terhelő különadóról szóló 2010. évi XCIV. Törvény (ustawy nr XCIV z dnia 2010 r. w sprawie podatku specjalnego ciążącego na określonych sektorach działalności gospodarczej) przedsiębiorstw świadczących usługi telekomunikacyjne na podstawie zezwolenia ogólnego i

– poprzez brak poinformowania zainteresowanych o zamiarze zmiany zezwoleń ogólnych, praw i warunków [korzystania lub instalacji] oraz poprzez brak wyznaczenia zainteresowanym stronom stosownego terminu, dla przedstawienia przez nich stanowiska w kwestii proponowanych zmian.

2) Obciążenie Węgier kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Az egyes ágazatokat terhelő különadóról szóló 2010. évi XCIV. Törvény (ustawa nr XCIV z dnia 2010 r. w sprawie podatku specjalnego ciążącego na określonych sektorach działalności gospodarczej) ustanowiła nowy podatek zwany podatkiem specjalnym ciążącym na trzech głównych sektorach gospodarki węgierskiej - handlowej działalności detalicznej, działalności telekomunikacyjnej oraz na ogół działalności związanej z dostarczaniem energii - który muszą opłacać zainteresowani w trakcie trzech kolejnych lat od wartości obrotu przed zapłatą podatków.

Na poparcie swojego żądania stwierdzenia uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego Komisja przedstawia następujące zarzuty i argumenty:

Celem dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady jest wdrożenie wewnętrznego rynku w dziedzinie sieci i usług łączności elektronicznej poprzez harmonizację i uproszczenie zasad i warunków udzielania zezwoleń. W tym celu Dyrektywa nakłada na prawodawcę obowiązek, aby systemy ogólnych zezwoleń nie zakłócały konkurencji ani też nie utrudniały dostępu do rynku.

Dyrektywa ustanawia przepisy dotyczące postępowań w sprawach zezwoleń i treści zezwoleń, jak również charakteru i zakresu wiązarów ekonomicznych, jakie można nakładać w ramach tych postępowań. Zgodnie z art. 12 opłaty administracyjne, jakie są nakładane na usługi łączności elektronicznej mogą wyłącznie pokrywać koszty administracyjne, jakie związane są z zarządzaniem, kontrolą i wdrażaniem systemu zezwoleń ogólnych, praw korzystania i niektórych szczególnych obowiązków, jak również z pracami normatywnymi związanymi z przygotowywaniem i stosowaniem prawa wtórnego i decyzji administracyjnych.

Jeżeli chodzi o podatek specjalny, usługi komunikacji elektronicznej obciążone są poza opłatami administracyjnymi i opłatami za kontrolę, również i inną opłatą pieniężną, która niemniej jednak, sprzecznie z art. 12 dyrektywy nie jest przeznaczona na finansowanie kosztów administracyjnych związanych z systemem zezwoleń ogólnych, lecz jest przeznaczona na pokrycie ogólnych wydatków budżetu państwa węgierskiego.

Komisja uważa, że pobrany w ten sposób podatek specjalny ma charakter ciężaru podatkowego, który ciąży na usługach komunikacji elektronicznej w ramach zezwolenia ogólnego, zwiększa znaczenie obciążenie finansowe dostawców rzeczonej usługi, stanowi przeszkodę w swobodnym świadczeniu usług telekomunikacyjnych i ma na celu finansowanie wydatków, które nie jest dozwolone przez dyrektywę jako takie i jest sprzeczne z jej art. 12.

Wreszcie, Komisja uważa, że Węgry nie podały we właściwy sposób do wiadomości zainteresowanych zamiaru zmiany zezwoleń ogólnych oraz praw i warunków [korzystania i instalacji], ani nie wyznaczyły wystarczającego terminu dla zainteresowanych do przedstawienia ich stanowisk w kwestii proponowanych zmian. Postępując w ten sposób Węgry naruszyły obowiązki ciążące na nich na mocy art. 14 dyrektywy.