Sprawa C-46/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Bremen (Niemcy) w dniu 30 stycznia 2017 r. - Hubertus John/Freie Hansestadt Bremen.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.144.19

Akt nieoceniany

Wersja od: 8 maja 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Bremen (Niemcy) w dniu 30 stycznia 2017 r. - Hubertus John/Freie Hansestadt Bremen

(Sprawa C-46/17)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 144/25)

(Dz.U.UE C z dnia 8 maja 2017 r.)

Sąd odsyłający

Landesarbeitsgericht Bremen

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Hubertus John

Strona pozwana: Freie Hansestadt Bremen

Pytania prejudycjalne

1) Czy klauzulę 5 pkt 1 zawartego w dniu 18 marca 1999 r. porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, załączonego do dyrektywy Rady 1999/70/WE ¹  z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE) oraz Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP), należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona regulacji krajowej, na podstawie której strony umowy o pracę mogą bez konieczności spełnienia dalszych wymogów i bez żadnego czasowego ograniczenia za pomocą porozumienia w trakcie trwania stosunku pracy w danym przypadku nawet wielokrotnie przesuwać ustalony termin rozwiązania stosunku pracy tylko dlatego, że pracownik na skutek osiągnięcia ustawowej granicy wieku emerytalnego nabył prawo do emerytury?

2) W przypadku udzielenia przez Trybunał twierdzącej odpowiedzi na pytanie pierwsze:

Czy niezgodność wymienionej w pytaniu 1 krajowej regulacji z klauzulą 5 pkt 1 porozumienia ramowego zachodzi także w przypadku pierwszego przesunięcia terminu rozwiązania stosunku pracy?

3) Czy art. 1, art. 2 ust. 1 i art. 6 ust. 1 dyrektywy 2000/78/WE ²  Rady z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (dyrektywy 2000/78/WE) lub ogólnych zasad prawa wspólnotowego należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one regulacji krajowej, na podstawie której strony umowy o pracę mogą bez konieczności spełnienia dalszych wymogów i bez żadnego czasowego ograniczenia za pomocą porozumienia w trakcie trwania stosunku pracy w danym przypadku nawet wielokrotnie przesuwać ustalony termin rozwiązania stosunku pracy, tylko dlatego, że pracownik na skutek osiągnięcia ustawowej granicy wieku emerytalnego nabył prawo do emerytury?

¹ Dz.U. L 175, s. 43.

² Dz.U. L 303, s. 16.