Sprawa C-459/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawach połączonych od T-426/10 do T-429/10 i od T-438/12 do T-441/12, Moreda-Riviere Trefilerías i in./Komisja, wniesione w dniu 12 sierpnia 2016 r. przez Trenzas y Cables de Acero PSC, S.L.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.392.17

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 października 2016 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawach połączonych od T-426/10 do T-429/10 i od T-438/12 do T-441/12, Moreda-Riviere Trefilerías i in./ Komisja, wniesione w dniu 12 sierpnia 2016 r. przez Trenzas y Cables de Acero PSC, S.L.

(Sprawa C-459/16 P)

Język postępowania: hiszpański

(2016/C 392/21)

(Dz.U.UE C z dnia 24 października 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Trenzas y Cables de Acero PSC, S.L. (przedstawiciele: F. González Díaz, A. Tresandi Blanco, V. Romero Algarra, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie wyroku wydanego przez Sąd w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawach od T-438/12 do T-441/12, a w szczególności w sprawie T-428/10, Trenzas y Cables de Acero PSC/Komisja Europejska;

- obciążenie Komisji kosztami związanymi z postępowaniem w obu instancjach

Zarzuty i główne argumenty

1. Sąd miał dopuścić się naruszenia prawa przyjmując nieprawidłowe kryterium prawne i uznając, że Tycsa PSC stanowiła wraz z MRT jedną jednostkę gospodarczą ze względu na to, że Trenzas y Cables, spółka, która całkowicie kontrolowała spółkę Tycsa PSC, przestała istnieć, a MRT nie jest następcą prawnym spółki Trenzas y Cables.

2. Sąd miał dopuścić się naruszenia prawa przy stosowaniu odpowiedniego kryterium prawnego oraz uchybić obowiązkowi uzasadnienia ze względu na to, że nie wyjaśnił przyczyn, dla których oświadczeniom złożonym pod przysięgą przez dyrektorów generalnych spółki Tycsa PSC brak jest podstaw do uznania ich za istotną pod względem prawnym przesłankę istnienia jednej jednostki gospodarczej.

3. Sąd miał dokonać nieprawidłowej kwalifikacji okoliczności związanej z wrażeniem odnoszonym przez konkurentów uznając wrażenie to za dodatkową, a zatem - istotną pod względem prawnym - przesłankę służącą wykazaniu istnienia jednostki gospodarczej składającej się ze spółek Tycsa PSC i GSW oraz spółek zależnych GSW.

4. Sąd miał dokonać nieprawidłowej kwalifikacji okoliczności faktycznej polegającej na występowaniu tych samych osób wśród personelu spółek Tycsa PSC, GSW oraz spółek zależnych GSW, uznając tę okoliczność za dodatkową, a zatem - istotną pod względem prawnym - przesłankę służącą wykazaniu istnienia jednostki gospodarczej składającej się z tych spółek.

5. Sąd miał dokonać nieprawidłowej kwalifikacji okoliczności polegającej na odbyciu przez spółkę Trenzas spotkania z konkurentem, uznając tę okoliczność za dodatkową przesłankę służącą wykazaniu tego, że spółka Tycsa PSC stanowi część jednostki gospodarczej, której spółką dominującą jest GSW.

6. Sąd miał dopuścić się naruszenia prawa przy ocenie materiału dowodowego, a w każdym razie uchybił obowiązkom spoczywającym na nim w zakresie sprawowanej kontroli sądowej oddalając przedstawiony przez skarżącą argument, zgodnie z którym nie należała ona do jednostki gospodarczej, na którą składały się spółki Trenzas y Cables i GSW, nie podejmując nawet próby oceny materiału dowodowego przedstawionego w celu obalenia domniemania wywierania decydującego wpływu.

7. Sąd miał dopuścić się naruszenia prawa związanego z przysługującym skarżącej prawem do obrony uznając, że w zakresie, w jakim Komisja oparła swą ocenę zdolności płatniczej skarżącej na okolicznościach znanych tej skarżącej i przez nią przedstawionych, instytucja ta uwzględniła przysługujące tej skarżącej prawo do bycia wysłuchaną.

8. Sąd miał dopuścić się naruszenia prawa przy ocenie materiału dowodowego, a w każdym razie w nieprawidłowy sposób wykonał uprawnienia przysługujące mu w dziedzinie kontroli sądowej, a także - miał dopuścić się naruszenia prawa ze względu na uchybienie obowiązkowi uzasadnienia oraz, wreszcie, naruszenia prawa polegającego na przeinaczeniu materiału dowodowego dotyczącego możliwości uzyskania przez skarżącą finansowania zewnętrznego.

9. Sąd miał się dopuścić naruszenia prawa przy ocenie materiału dowodowego, a w każdym razie - nie skorzystał z przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania ze względu na uznanie, że skarżąca nie przekazała Komisji informacji koniecznej do dokonania oceny wielkości majątku jej udziałowców; ponadto Sąd miał uchybić obowiązkowi uzasadnienia ze względu na nieprzedstawienie przyczyn, dla których powołane przez skarżącą sprawozdania sporządzone przez firmę Deloitte miały nie mieć mocy dowodowej.