Sprawa C-454/05 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04 wniesione przez Republikę Austrii w dniu 7 grudnia 2005 r.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.60.20/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 11 marca 2006 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04 wniesione przez Republikę Austrii w dniu 7 grudnia 2005 r.

(Sprawa C-454/05 P)

(2006/C 60/40)

(Język postępowania: niemiecki)

(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2006 r.)

W dniu 22 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Republiki Austrii, reprezentowanej przez adwokata Dr. Harald Dossi'ego, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04.

Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:

1) uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) z dnia 5 października 2005 r. w sprawach połączonych T-366/03 i T-235/04 Land Oberösterreich i Republika Austrii, strony skarżące, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, strona pozwana(1), w sprawie skargi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2003/653/WE z dnia 2 września 2003 r. w sprawie przepisów krajowych dotyczących zakazu stosowania organizmów genetycznie zmodyfikowanych w kraju związkowym Górna Austria, notyfikowanych przez Republikę Austrii na podstawie art. 95 ust. 5 WE(2);

2) obciążenie Komisji kosztami całego postępowania;

3) stwierdzenie nieważności wspomnianej decyzji Komisji lub ewentualnie skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji.

Zarzuty i główne argumenty:

Sąd Pierwszej Instancji, wydając zaskarżony wyrok z dnia 5 października 2005 r., popełnił z jednej strony błędy proceduralne, które naruszyły interesy Republiki Austrii, a z drugiej strony naruszył prawo wspólnotowe.

W zaskarżonym wyroku rozpatrywane jest tylko kryterium "specyficznego problemu"; pozostałe kryteria art. 95 ust. 5 WE nie zostały zbadane, po tym jak sąd doszedł do wniosku, że nie występuje specyficzny problem Państwa Członkowskiego składającego wniosek. Sąd nie rozpatrywał jednak kwestii "specyficznego problemu" z taką dokładnością, która byłaby odpowiednia dla jej znaczenia dla wyniku postępowania. Zaniechanie szczegółowego rozpatrzenia podniesionych w tej kwestii argumentów stanowi z jednej strony naruszenie zasady kontradyktoryjności, a z drugiej strony naruszenie obowiązku uzasadnienia, co w każdym z obu przypadków stanowi wadę proceduralną.

Naukowa ocena zagrożeń ma wyjątkowe znaczenie przede wszystkim w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego, w szczególności w wyniku stosowania zasady ostrożności, i wymaga w ramach postępowania na podstawie art. 95 ust. 5 WE pełnego zbadania argumentów naukowych, szczególnie w wypadku choćby minimalnych wątpliwości, czy poziom ochrony przewidziany przez środek harmonizujący jest wystarczający. Jednakże ani Komisja, ani też następnie Sąd nie rozpatrzyły merytorycznie argumentów podniesionych przez Republikę Austrii i nie zbadały notyfikowanego pełni niezbędności notyfikowanego środka dotyczącego ochrony środowiska naturalnego. Decyzja Komisji i wyrok Sądu opierają się na studium EFTA [Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności], które zasadniczy argument strony austriackiej - kwestię koegzystencji kultur genetycznie zmodyfikowanych i niezmodyfikowanych - potraktowało w sposób marginalny i w żadnym wypadku w sposób specyficzny w odniesieniu do kraju związkowego Górna Austria. Sąd w ogóle nie rozpatrzył przedstawionych dowodów naukowych w świetle zasady ostrożności.

W końcu wnosząca odwołanie stoi na stanowisku, że wcześniejsze orzecznictwo Trybunału nie sprzeciwia się przeprowadzeniu postępowania kontradyktoryjnego na podstawie art. 95 ust. 5 WE, a stanowisko prawne Sądu w tym względzie stanowi naruszenie prawa wspólnotowego. Ponieważ nieprzeprowadzenie takiego postępowania narusza prawo do przedstawienia stanowiska, zdaniem skarżącej już z tego powodu należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji Komisji.

______

(1) Dz.U. C 296 z 26.11.2005 r.

(2) Dz.U. L 230, str. 34

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.