Sprawa C-452/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. - XZ v. Ibercaja Banco, SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.287.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 31 sierpnia 2020 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 9 lipca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia e Instrucción n^o 3 de Teruel - Hiszpania) - XZ / Ibercaja Banco, SA

(Sprawa C-452/18) ⁴

[Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Umowa kredytu hipotecznego - Warunek umowny ograniczający zmienność stopy oprocentowania (warunek "dolnego progu") - Umowa odnowienia - Odstąpienie od sądowego dochodzenia roszczeń umownych - Brak wiążącego charakteru]

(2020/C 287/02)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 31 sierpnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia e Instrucción n^o 3 de Teruel

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XZ

Strona pozwana: Ibercaja Banco, SA

Sentencja

1) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on temu, by warunek zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem umowy, którego nieuczciwy charakter możne zostać stwierdzony przez sąd, stał się przedmiotem umowy odnowienia zobowiązania między tym przedsiębiorcą a tym konsumentem, w drodze której konsument odstępuje od dochodzenia roszczeń będących skutkiem stwierdzenia nieuczciwego charakteru tego warunku, z zastrzeżeniem że odstąpienie jest oparte na dobrowolnej i świadomej zgodzie ze strony konsumenta, czego ustalenie należy do sądu krajowego.

2) Artykuł 3 ust. 2 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunek umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu zmiany potencjalnie nieuczciwego warunku umowy uprzednio zawartej między nimi lub w celu uregulowania skutków nieuczciwego charakteru tego drugiego warunku może być sam w sobie uznany za niewynegocjowany indywidualnie i stosownym przypadku zostać uznany za nieuczciwy.

3) Artykuł 3 ust. 1, art. 4 ust. 2 i art. 5 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wymóg przejrzystości ciążący na przedsiębiorcy na mocy tych przepisów oznacza, że przy zawieraniu umowy kredytu hipotecznego o zmiennej stopie oprocentowania, zawierającej warunek "dolnego progu", konsument musi być w stanie zrozumieć konsekwencje ekonomiczne, jakie wynikają dla niego z mechanizmu będącego rezultatem zastosowania warunku "dolnego progu", w szczególności dzięki udostępnieniu informacji o kształtowaniu się w przeszłości wskaźnika na podstawie, którego obliczana jest stopa oprocentowania.

4) Artykuł 3 ust. 1 w związku z pkt 1 lit. q) załącznika do dyrektywy oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że:

– warunek przewidziany w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu rozstrzygnięcia istniejącego sporu, zgodnie z którym konsument odstępuje od dochodzenia przed sądem krajowym roszczeń, które mógłby podnieść w przypadku braku przyjęcia takiego warunku, może zostać uznany za "nieuczciwy", w szczególności jeżeli konsument ten nie mógł dysponować odpowiednimi informacjami, które pozwoliłyby mu zrozumieć wynikające stąd dla niego skutki prawne;

– warunek, zgodnie z którym ten sam konsument odstępuje w odniesieniu do przyszłych sporów od sądowego dochodzenia swoich roszczeń opartych na prawach wynikających z tej dyrektywy 93/13, nie jest wiążący dla konsumenta.

⁴ Dz.U. C 381 z 22.10.2018