Sprawa C-452/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-240/07 Heineken Nederland BV i Heineken NV przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 2 września 2011 r. przez Heineken Nederland BV i Heineken NV.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.340.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 listopada 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-240/07 Heineken Nederland BV i Heineken NV przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 2 września 2011 r. przez Heineken Nederland BV i Heineken NV

(Sprawa C-452/11 P)

(2011/C 340/15)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2011 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: Heineken Nederland BV i Heineken NV (przedstawiciele: T.R. Ottervanger i M.A. de Jong, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o

– uchylenie w całości lub w części zaskarżonego wyroku, zgodnie z zarzutami podniesionymi w niniejszym odwołaniu, w zakresie w jakim oddala on skargę [wnoszących odwołanie],

– stwierdzenie nieważności w całości albo w części decyzji⁽¹⁾ w zakresie, w jakim dotyczy ona [wnoszących odwołanie],

– uchylenie albo obniżenie kwoty grzywny nałożonej na [wnoszące odwołanie],

– tytułem żądania ewentualnego, zwrócenie sprawy do Sądu do rozpoznania zgodnie z kwestiami prawnymi poruszanymi w wyroku Trybunału,

– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojego odwołania wnoszące odwołanie sześć zarzutów:

W pierwszym zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd niesłusznie orzekł, że Komisja nie miała obowiązku udzielenia dostępu do odpowiedzi Inbev na zarzuty.

W drugim zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd naruszył prawo uznając, że Komisja miała podstawy by zakładać, odnośnie do sektora konsumpcji domowej, że zachowania danych przedsiębiorstw podlegają kwalifikacji łącznej jako porozumienia lub uzgodnione praktyki.

W trzecim zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd przekroczył swoje kompetencje i dopuścił się naruszenia prawa poprzez sposób jego oceny stwierdzenia początku naruszenia.

W czwartym zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa nie biorąc pod uwagę okoliczności, że na wnoszące odwołanie nałożono grzywnę o znacznej wysokości wyłącznie z uwagi na fakt długiego okresu trwania postępowania administracyjnego, spowodowanego przez samą Komisję.

W piątym zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd w szczególności poprzez brak porównania (albo w każdym razie w sposób niedostateczny) z browarem belgijskim Interbrew/ Alken-Maes dopuścił się naruszenia prawa przyznając, że Komisja nie działała z naruszeniem zasady równego traktowania.

W szóstym zarzucie wnoszące odwołanie podnoszą, że obniżenie przez Sąd grzywny o 5 % z uwagi na znaczny okres trwania postępowania administracyjnego jest niewystarczające, zważywszy na szczególnie wysoką kwotę nałożonej na nie grzywny oraz z uwagi na fakt, że Komisja w żaden sposób nie uzasadnia przekroczenie rozsądnego terminu.

______

⁽¹⁾ Decyzja Komisji C(2007) 1697 z dnia 18 kwietnia 2007 r. dotycząca postępowania na mocy art. 81 WE (sprawa COMP/ B/37.766 - Niderlandzki rynek piwa)