Sprawa C-451/05: Européenne et Luxembourgeoise d'investissements SA (Elisa) v. Directeur général des impôts, Ministere public (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.297.8

Akt nienormatywny
Wersja od: 8 grudnia 2007 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 11 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation - Francja) - Européenne et Luxembourgeoise d'investissements SA (Elisa) przeciwko Directeur général des impôts, Ministère public

(Sprawa C-451/05)(1)

(Podatki bezpośrednie - Podatek od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne - Spółki holdingowe prawa luksemburskiego - Odmowa zwolnienia - Dyrektywa 77/799/EWG - Niewyczerpujące wyliczenie wymienianych podatków i opłat - Podatek o podobnym charakterze - Ograniczenia wymiany informacji - Dwustronna konwencja - Artykuł 73B traktatu WE (obecnie art. 56 WE) - Swobodny przepływ kapitału - Zwalczanie oszustw podatkowych)

(2007/C 297/11)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 8 grudnia 2007 r.)

Sąd krajowy

Cour de cassation - Francja

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Européenne et Luxembourgeoise d'investissements SA (Elisa)

Strona pozwana: Directeur général des impôts, Ministčre public

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour de cassation - Wykładnia art. 43 i nast. oraz 56 i nast. traktatu WE, a także art. 1 dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich (Dz.U. L 336, str. 15) - Podatek od wartości rynkowej nieruchomości położonych we Francji - Zwolnienie na rzecz osób prawnych mających swoją siedzibę w państwie lub terytorium, które zawarło z Francją konwencję o pomocy administracyjnej w celu zwalczania oszustw i unikania opodatkowania - Odmowa zwolnienia na rzecz luksemburskiej spółki holdingowej

Sentencja

1) Podatek od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne jest podatkiem mającym charakter podobny do podatków przewidzianych w art. 1 ust. 3 dyrektywy Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich i pośrednich, zmienionej przez dyrektywę Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r., który jest pobierany od składników majątku w rozumieniu art. 1 ust. 2 tej dyrektywy.

2) Dyrektywa 77/799, zmieniona dyrektywą 92/12, a w szczególności jej art. 8 ust. 1 nie sprzeciwiają się temu, aby dwa państwa członkowskie były związane konwencją międzynarodową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i ustanowienia zasad wzajemnej pomocy administracyjnej w dziedzinie podatku dochodowego i majątkowego, która wyłącza ze swojego zakresu zastosowania w stosunku do jednego państwa członkowskiego jedną kategorię podatników podlegającą podatkowi należącemu do zakresu tej dyrektywy, o ile przepisy lub praktyka administracyjna państwa członkowskiego, które powinno udzielić informacji, nie zezwala właściwemu organowi na uzyskanie lub wykorzystanie tych informacji na własne potrzeby tego państwa członkowskiego, co powinien zbadać sad krajowy.

3) Artykuł 73B traktatu (obecnie art. 56 WE) powinien być interpretowany w ten sposób, iż sprzeciwia się on obowiązywaniu przepisów krajowych takich jak sporne przepisy w postępowaniu przed sądem krajowym, które zwalniają z podatku od wartości rynkowej nieruchomości posiadanych we Francji przez osoby prawne spółki mające siedzibę we Francji, podczas gdy uzależniają owo zwolnienie w przypadku spółek mających siedzibę w innym państwie członkowskim od istnienia konwencji o pomocy administracyjnej zawartej pomiędzy Republiką Francuską a tym państwem w celu zwalczania oszustw podatkowych i unikania opodatkowania lub od okoliczności, że na podstawie traktatu zawierającego klauzulę o niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową spółki te nie powinny podlegać wyższemu opodatkowaniu niż opodatkowanie, któremu podlegają spółki mające siedzibę we Francji, i nie zezwalają spółkom mającym siedzibę w innym państwie członkowskim na przedstawienie dowodów umożliwiających ustalenie tożsamości ich akcjonariuszy będących osobami fizycznymi.

______

(1) Dz.U. C 60 z 11.3.2006.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.