Sprawa C-449/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-195/06 Solvay Solexis przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 września 2011 r. przez Solvay Solexis SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.311.29/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 października 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 16 czerwca 2011 r. w sprawie T-195/06 Solvay Solexis przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 września 2011 r. przez Solvay Solexis SpA

(Sprawa C-449/11 P)

(2011/C 311/48)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Solvay Solexis SpA (przedstawiciele: T. Salonico, G.L. Zampa i G. Barone, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie zaskarżonego wyroku oraz stwierdzenie nieważności decyzji, w zakresie, w jakim stwierdzono w nich, że Ausimont uczestniczył w naruszeniu w okresie od maja do września 1997 r., a w konsekwencji ponowne obliczenie kwoty grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie w art. 2 decyzji;

– uchylenie zaskarżonego wyroku i decyzji w zakresie, w jakim w odniesieniu do okresu późniejszego niż okres od maja do września 1997 r. nie uznano w nich, że naruszenie Ausimont miało mniejszą wagę, ze względu na to, że nie uczestniczył on w porozumieniu dotyczącym ograniczenia zdolności produkcyjnych, i umieszczono go w niewłaściwej kategorii dla potrzeb określenia kwoty podstawowej grzywny, a w konsekwencji ponowne obliczenie kwoty grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie w art. 2 decyzji;

– tytułem żądania ewentualnego, uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie wskazanym powyżej i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

I. Naruszenie art. 101 TFUE i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1), niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie oraz związane z tym wypaczenie dowodów, gdyż nie wykazano, że postępowanie Ausimontu w okresie od maja 1995 r. do września 1997 r. można uznać za uczestnictwo w "porozumieniu" lub "uzgodnionych praktykach". Ponadto nieuzasadnione jest oddalenie obiektywnych dowodów przedstawionych przez skarżącą w celu wykazania, że we wskazanym okresie Ausimont działał w sposób niezależny i zgodny z zasadami konkurencji.

II. Naruszenie zasad równego traktowania, niedyskryminacji i pewności prawa, w szczególności ze względu na brak przestrzegania wytycznych z 1998 w. w sprawie obliczania grzywien(2), a także brak uzasadnienia i oczywiste wypaczenie dowodów w odniesieniu do oceny wagi naruszenia Ausimontu i określenia wysokości nałożonej na to przedsiębiorstwo grzywny.

______

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1, polskie wydanie specjalne: rozdział 8, tom 2 s. 205-229)

(2) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17 oraz art. 65 ust. 5 traktatu EWWiS (Dz.U. C 9, s. 3, polskie wydanie specjalne: rozdział 8, tom 1, s. 171-173)

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.