Sprawa C-447/17 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 7 czerwca 2017 r. w sprawie T-673/15, Guardian Europe/Komisja Europejska, wniesione w dniu 25 lipca 2017 r. przez Unię Europejską reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.369.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 października 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 7 czerwca 2017 r. w sprawie T-673/15, Guardian Europe/Komisja Europejska, wniesione w dniu 25 lipca 2017 r. przez Unię Europejską reprezentowaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa C-447/17 P)

Język postępowania: angielski

(2017/C 369/04)

(Dz.U.UE C z dnia 30 października 2017 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Unia Europejska, reprezentowana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przedstawiciele: J. Inghelram i K. Sawyer, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Guardian Europe Sàrl, Unia Europejska reprezentowana przez Komisję Europejską

Żądania wnoszących odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie pkt 1 sentencji zaskarżonego wyroku;

- oddalenie jako bezpodstawnego żądania spółki Guardian Europe, sformułowanego w pierwszej instancji, zasądzenia kwoty 936 000 EUR kosztów gwarancji bankowej tytułem naprawienia szkody jaką spółka ta miała ponieść wskutek naruszenia rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia w sprawie T-82/08 lub wyłącznie tytułem żądania ewentualnego obniżenie wysokości tego odszkodowania do kwoty 299 251,64 EUR powiększonej o odsetki wyrównawcze naliczone z uwzględnieniem faktu, że na tę kwotę składają się sumy o różnych terminach wymagalności

- obciążenie spółki Guardian Europe kosztami postępowania;

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu strona wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy błędnej wykładni przepisów dotyczących przedawnienia, znajdujących zastosowanie do szkody ciągłej, ponieważ Sąd uznał, że roszczenie wynikające ze szkody majątkowej jaką miała ponieść spółka Guardian Europe polegającej na ponoszeniu kosztów gwarancji bankowej, zaistniałej na pięć lat przed wniesieniem skargi odszkodowawczej, nie uległo przedawnieniu.

2) Zarzut drugi dotyczy błędnej wykładni pojęcia związku przyczynowego, ponieważ Sąd orzekł, że naruszenie rozsądnego terminu na wydanie orzeczenia było decydującą przyczyną powstania szkody majątkowej polegającej na ponoszeniu przez spółkę Guardian Europe kosztów gwarancji bankowej, podczas gdy zgodnie z utrwalonym orzecznictwem decyzja spółki o nieuiszczeniu grzywny w toku postępowania przed sądami Unii stanowi decydująca przyczynę poniesienia tych kosztów.

3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa w związku z ustaleniem okresu, w którym nastąpiła szkoda majątkowa jaką miała ponieść spółka Guardian Europe oraz braku uzasadnienia, ponieważ Sąd uznał, nie wskazując powodów, że okres w którym miała nastąpić szkoda majątkowa polegająca na ponoszeniu kosztów gwarancji bankowej, mógł różnić się od okresu, w którym usytuował on zaistnienie zachowania niezgodnego z prawem, które spowodowało powstanie wspomnianej szkody.

4) Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa wskutek zawyżenia wysokości odszkodowania, ponieważ Sąd zasądził na rzecz strony wnoszącej odwołanie odsetki wyrównawcze od kwoty, która w początkowym dniu ich naliczania nie była wymagalna.